Criebels

Op 6 november veranderde de wereld. De dag ervoor was er nog hoop bij de andere helft van Amerika dat de rede zou overwinnen. We zullen zien wat het wordt. Het is echter niet alleen de 6e waarop de wereld veranderde. Al maanden en zelfs jaren daarvoor is de polarisatie begonnen. Daar, maar ook hier in ons land en in de rest van Europa.

MediaMarkt

Je zou verwachten dat een regering geen onderscheid maakt tussen haar burgers. Qua wetgeving is dat ook (nog) zo. Maar als je een toeslagen slachtoffer bent, heb je je jarenlang een gericht slachtoffer gevoeld van niets ontziende ambtenaren in opdracht van het ministerie van financiën. Zeker met een achternaam die anders was dan de Jong of Jansen, was je per definitie verdacht en eigenlijk al als crimineel veroordeeld. De regering moest er over struikelen voordat er excuses en herstelbetalingen kwamen. Nu, al ruim drieënhalf jaar later, is de schade nog steeds niet hersteld. Kinderen zijn onterecht vervreemd van hun ouders en vele huwelijken zijn hierdoor op de klippen gelopen. 

In één NOS nieuwsuitzending word ik helaas weer bevestigd dat de mensheid eigenlijk een mislukt experiment is. Het is kennelijk onmogelijk om in een normale harmonie naast elkaar te leven. Nog niet eens met elkaar, maar zelfs niet naast elkaar. 

Ruim elf maanden na de start van de oorlog die geen oorlog zou mogen zijn, zijn er ongeveer veertigduizend mensen vermoord en worden markten, scholen, vluchtelingenkampen, moskeeën, wegen en ziekenhuizen gebombardeerd onder het mom dat er Hamas strijders zouden zijn.

Stiekem had ik gehoopt dat we in ons rustige en tolerante Nederlandje de dans zouden ontspringen. Zo’n beetje de halve wereld staat politiek in brand, voert oorlog of leeft in een dictatuur. De andere helft is of wordt overstroomt door de klimaatverandering. Het is eigenlijk nergens leuk meer. En nu dus ook niet meer in ons suffe landje.

‘Pak je koffers maar alvast, want we gaan emigreren.’

Ik ben geen antisemiet! Ik heb geen hekel aan het Joodse volk! Ik vind het prima dat de staat Israel er is! Maar ik begin een hele serieuze hekel op te bouwen aan Netanyahu en zijn rechts orthodoxe regering!

Wie heeft de grootste, ofwel een wedstrijdje verpissen. Iets anders kan ik het niet noemen. We hebben het natuurlijk over de ego oorlog van Netanyahu.

Op 8 oktober 2023 schreef ik over de laffe aanval van Hamas op Israel. Een dag nadat bijna de hele wereld verontwaardigd was over die aanval. Het was diezelfde dag dat Netanyahu grote woorden sprak over oorlog, vernietiging en vervolging.

Elke acht dagen wordt er een vrouw vermoord door haar (ex) partner. Elke acht dagen! Zo’n beetje elke week, dus. Hoe vaak verzuchten we niet dat er alweer een week voorbij is, dat het alweer weekend is. Dan is er dus ook weer een vrouw vermoord. Dan zijn er dus ook kinderen praktisch wees geworden. Moeder dood en vader in de bak. 

Zaterdagochtend keek ik naar en documentaire over Yan Pei-Ming, een Chinese schilder, die al sinds zijn zestiende in Frankrijk woont. Hij maakt hele grote schilderijen die hij schildert met kwasten, bezems en af en toe met zijn handen. Prachtige werken waar de emotie van af spat. Meestal portretten van grote mensen uit de historie, zoals van paus Johannes Paulus, maar ook van zijn grote voorbeeld schilder Gustav Courbet, van zijn moeder en zijn versie van de Mona Lisa. Wereldwijd bekend en zijn exposities zijn te zien in o.a. het Musee d’Orsay, het Louvre en in het Petit Palais. Allemaal in Parijs, misschien wel omdat zijn doeken haast niet te vervoeren zijn. Zou zijn werk anders ook in Rusland hebben gehangen? Of in Noord Korea, Iran of in Gaza?