Met 'Corona Criebels' heb je een behoorlijk compleet beeld van deze bizarre periode in onze geschiedenis.
Via China, Covid-19, Trump, Black Lives Matter, waanzinnige complotten naar de Toeslagenaffaire en de vaccin-planning van Nederland. En nog veel meer natuurlijk.
Alle Criebels van februari 2020 tot juni 2021 in één boek. Alle volgende Criebels lees je op deze blog.
Als je vindt dat alle volgende blogs ook in een boek moeten komen, laat het me weten!
Advertentie
Als je de prachtige dystopische serie ‘The Handmaid’s Tale’ nog niet hebt gezien, bespaar je de moeite. Als het aan de Amerikaanse minister van defensie Pete Hegseth ligt, hoef je binnenkort alleen nog maar het nieuws over Amerika aan te zetten en de serie komt dan live voorbij.
En nu even niet over Yesilgöz, die door haar impulsieve getweet, de VVD op grote afstand heeft gezet. Nee, nu even over de reden waarom onze populaire zanger het optreden afbrak of niet eens begon. Voor zover bekend had hij vooraf afgesproken om er geen politiek feestje van te maken. Het was tenslotte een voetbalfeestje voor Joodse kinderen. Daar hoort geen politiek bij, lijkt me. Douwe Bob is het met me eens.
Het is 14 februari 2026 en Carnaval in Nederland begint. Belgie is echter nog steeds boos over de verstoring van de start van hun carnaval door de Brabantse carnavalsvereniging Carna, enkele dagen geleden. Ze zijn het zo zat dat ze het leger inzetten om Brabant en Limburg te bezetten. De provinciegrenzen worden hermetisch gesloten en er komt niemand meer in of uit.
Nederland gaat vanaf volgende week vrijdag voedselpakketten droppen boven Gaza. Prima. België en Frankrijk zijn al eerder begonnen en er zijn meer landen die de hongersnood niet langer kunnen aanzien. Israel schiet nog steeds jonge Palestijnen dood die naar de voedsel verdeelpunten komen die door Israel worden georganiseerd. Dan liever maar het risico lopen dat er een pallet met voedsel en hulpgoederen op je huis valt.
Wij wonen in een klein wijkje van een middelgrote stad. Sinds een paar jongens vanuit onze wijk een stevige knokpartij hebben gehad met jongens uit de rest van de stad, is onze wijk afgesloten.
Als er iets in overvloed is in Gaza, is het honger. Het doet pijn als ik zie hoe uitgemergeld de kinderen in Gaza zijn. Tenminste de kinderen die nog leven en niet al zijn doodgebombardeerd of doodgeschoten bij de uitgiftepunten van het schaarse voedsel. Al bijna twee jaar moeten ongeveer twee miljoen Gazanen heen en weer trekken om zoveel mogelijk buiten het schootsveld van bommen, granaten en kogels te blijven. Inmiddels twee miljoen min zestigduizend natuurlijk.
Sinds donderdagavond 3 juli is Nederland binnenkort miljoenen extra criminelen rijker. ‘The 4th of July’ is in Amerika ‘Independence Day’, ‘de derde juli’ zal in Nederland bekend blijven staan als de ‘Dag van de Crimineel’.
‘Nothing more than an imaginary story in our minds’
Toen ik net was overgestapt van het ‘harde’ bedrijfsleven naar het ‘softe’ onderwijs, verbaasde ik me over de aanhoudende klacht van werkdruk door het onderwijzend personeel. Hoe kun je klagen over werkdruk als je ruim tien weken vakantie per jaar hebt en je per uur voor de klas, bijna de helft erbij krijgt voor voorbereiding en nazorg?
Mijn ouders zijn al lang geleden overleden. Ik ben al langer wees dan dat ik ooit onvolwassen kind was. Toch kan ik me nog goed de verhalen herinneren van de oorlog. Mijn ouders waren twintig toen die begon. Allebei net begonnen met studeren en vol hoop maar ook angst voor de toekomst. Ze kenden elkaar toen nog niet maar dachten hetzelfde over veel dingen. Geen van beiden tekende de loyaliteitsverklaring en moesten dus stoppen met hun studie. Mijn moeder had het zwaar in Rotterdam maar liep geen gevaar voor tewerkstelling in Duitsland. Niet Joods, dus ook daar geen gevaar. Ze hielp mee met het verspreiden met illegale blaadjes. Verzet? In elk geval dapper.
Sinds vorig jaar Joost Klein werd gediskwalificeerd van deelname aan het Eurosongfestival, volg ik dit spektakel enigszins vanaf de verre zijlijn. Dit jaar had ik mij zelfs voorgenomen om de finale op TV te kijken. Ondanks de enorme herrie, een lichtshow die oudjaar ver overtrof en het meerendeel liedjes die zelfs nooit een ééndagsvlieg zouden kunnen worden, ben ik in slaap gevallen. Zo rond de eindtelling en uitslag werd ik wakker, blij dat ik mijn tijd nuttig had besteed.
Hier heerst alleen maar onrecht
Het was op de zevende dag na zijn overlijden dat de wereld afscheid nam van een groot man.
Wie luistert naar alle geluiden in de wereld, moet bang zijn. Wie luistert naar de politici uit Amerika, uit Europa, uit China en uit het oosten moet op z’n minst zeer bezorgd zijn. Wie enig historisch besef heeft, moet bezorgd zijn. De parallel met vijfentachtig jaar geleden is beangstigend.
Op de dag dat Pieter Omtzigt afscheid neemt van de landelijke politiek, horen we dat er ruim honderdzeventig miljoen wordt bezuinigd op de meest kwetsbare leerlingen in het middelbare onderwijs.
Hoelang accepteren we het nog?
Gisteren was het weer zover. Hulpverleners in Gaza werden in de val gelokt en koelbloedig vermoord. “Er zouden heel misschien wel eens Hamas strijders in het busje kunnen hebben gezeten.” Ja, en heel misschien zat Sinterklaas er wel in. My ass, dit was moord met voorbedachte rade. Netanyahu wil geen vrede! Hoe vaak heb ik dit al geschreven, hoe vaak heeft Israel al bewezen dat vrede geen wens is. Alleen van de mensen die zich wel druk maken over de gijzelaars.
“Laat ze een atoombom gooien en ons afmaken.”
Waar gaan we naar toe?
De wereld is zwart-wit, of liever gezegd, het leven is zwart-wit. De afgelopen week stond bol van verschillende emoties. Van opperst plezier tot diep verdriet. Dinsdag op het werk een breed en goed georganiseerd ‘Circulair Festival’ voor alle medewerkers en studenten. Leuk, gezellig en zeer leerzaam. Vrijdag was de finale van de ‘Skills’, een landelijke wedstrijd voor MBO-studenten. Het hele jaar zijn al vele studenten in het hele land bezig met voorrondes. Afgelopen vrijdag was dan de finale in de Amsterdamse RAI. Niet alleen de finalisten van zo’n vijftig opleidingen waren daar, bijna vierduizend collega studenten van het mbo, maar ook van de middelbare school, waren daar om ze aan te moedigen en om inspiratie op te doen voor een vervolgopleiding. Fantastische sfeer, prachtige finale werkstukken, maar vooral gepassioneerde studenten die voor de titel en de gouden plak streden.
Afgelopen vrijdag hebben we het dieptepunt van de internationale betrekkingen meegemaakt. Was ik al geen fan van Trump en Vance, ik koester nu een stevige afkeer van deze narcist en zijn hulpje. Niet alleen denkt hij, zonder de betrokken partijen, wel even de oorlog in Oekraïne te beëindigen door een deal te sluiten met zijn idool Putin, hij eist van Oekraïne, met terugwerkende kracht, een tegenprestatie van meer dan anderhalf keer de steun die de USA heeft gegeven aan Oekraïne. Chantage van een New Yorkse makelaar, die niet alleen denkt dat hij de goddelijke macht heeft om alles met een deal te kunnen regelen, maar die tevens zijn eigen IK vele malen belangrijker vindt dan het wel en wee van de wereld. Hij is bereid om met gefactcheckte leugens, een president, die wel vecht voor zijn land, af te blaffen ten overstaan van de hele wereld en om die als een schooljongen met een slecht rapport naar huis te sturen. Niet alleen, maar samen met zijn hulpje in ‘zijn’ eigen kantoor, de oval office. Knap hoor.