Het is al heel lang geleden dat ik voor de TV heb gezeten om naar het songfestival te kijken. Dit jaar heb ik me laten verleiden om de zaterdagavond vrij te houden en met een mooi glas wijn, lekker onderuit het Europese muziekgeweld over me heen te laten komen.

Op een paar dagen na is het een jaar geleden dat topman Ben Smith van Air France KLM op de aandeelhoudersvergadering zijn bonus van 2 miljoen er doordrukte. Topman Pieter Elbers had er inmiddels van afgezien. Even voor de goede orde, het gaat hier over een bonus en niet over het reguliere salaris. Het salaris dat het hoger management van KLM in Nederland wél voor een deel moest inleveren. Nee, meneer Ben Smith krijgt gewoon zijn bijna miljoen salaris en wilde daarbovenop zijn bonus van 2 miljoen. Omdat het zo goed gaat met Air France KLM? Omdat er door ruim een kwart miljoen mensen in Nederland een jaar is gewerkt om de belasting te kunnen afdragen waarmee de club van deze meneer in leven is gehouden? Vorig jaar noemde ik hem een morele loser. Daar heb ik geen spijt van.

Het heeft nog geen halfjaar mogen duren, de liefde tussen ons zelfbenoemde genie en van Haga. Op 11 januari schreef ik dat ik benieuwd was hoelang van Haga het vol zou houden. Het blijkt dus nog geen halfjaar te zijn. Samen met fraudekoning Olaf Ephraim en ex chauffeur van Pim Fortuyn, Hans Smolders, scheiden zij zich af van het FvD en beginnen een nieuwe, eigen fractie.

Vandaag heb ik nog veertien dagen. Veertien dagen om te doen wat ik nog wil doen. Om te leven zoals ik dat altijd al had gewild. Over veertien dagen ben ik precies zo oud als mijn vader was toen hij overleed. Plotseling en onverwacht. De dag ervoor had ik hem nog gezien, goedendag gezegd en uitgezwaaid. Voor een paar daagjes weg samen met mijn moeder. Geen idee van wat er zou gaan gebeuren. Geen idee hoe dat vele levens zou beïnvloeden. Het mijne in elk geval stevig.

“Denk niet in groepen, denk in mensen.”

Nu je alle fractievoorzitters hebt gesproken en je het verslag hebt aangeboden aan de nieuwe Kamervoorzitter, is er misschien nog even een momentje van reflectie en bezinning. Even terugkijken naar de eerste verkenners met hun mapjes, het tweede koppel voor één dag en toen jijzelf als de oude vertrouwde Tjeenk maar weer voor de zoveelste keer. Het heeft de hele formatie zeker een week of zes vertraagd. Het vertrouwen in politici is tot een soort van nulpunt gedaald, Rutte voor de vierde keer MP is geen zekerheid meer en inmiddels weten we ook dat eigenlijk het hele kabinet met grote regelmaat ofwel ligt te slapen ofwel zich geen toeter aantrekt van burgerlijk leed.