Wat er ook gebeurde in de wereld, welke onzekerheden er ook speelden, van één ding kon je altijd zeker zijn en dat was het dividend van Shell. Maar sinds de winst bijna gehalveerd is in het laatste kwartaal, kan zelfs baas Ben er niet langer omheen. Het dividend gaat voor het eerst in 80 jaar naar beneden met 66%. Dat is niet niks en daar is dan ook vier bestuursvergaderingen over gesproken. Nou zegt dat laatste me niet zoveel, dat soort verankerde agendapunten ken ik van meerdere organisaties.

Een gemixt beeld noemde Rutte het vandaag in de ingelaste persconferentie. Daarmee bedoelde hij dat we ons niet meer (voldoende) houden aan de anderhalve meter verplichting. Rutte is vast iets minder trots op ons. Dat is dan waarschijnlijk wederzijds. In het begin van de maatregelen was Rutte één en al lof over de gehoorzaamheid van het volk. En wij waren eveneens vol lof over het stevige leiderschap dat hij toonde.

Eindelijk hadden we een stralende Koningsdag, moeten we binnen blijven. Geen vrijmarkt, dus ook de spullen van een jaar lang bewaard voor ‘het kleedje’, terug op zolder. Dat wordt volgend jaar een recordomzet. Dat moet ook wel want ergens anders gaan we het niet meer vandaan halen. Waarschijnlijk zijn er uiteindelijk meer economische dan medische slachtoffers door het virus. En steeds vaker hoor je dat we het nu wel goed zat zijn.

In Amerika wordt er zo’n drieduizend miljard (wij noemen dat drie biljoen! Dat is een drie met twaalf nullen!) uitgegeven door de regering om de economie zoveel mogelijk draaiend te houden ten gevolge van het coronavirus. Dat is 18 à 19% van het bbp. Dat is echt heel erg veel! Dat is bijna een vijfde van al het geld dat er in een jaar rondgaat in dat grote Amerika.  Haast niet meer te bevatten.

Niemand, die de actualiteit een beetje bijhoudt, zal het ontgaan zijn dat er een brede roep is om de regeringsadviezen en -verboden te baseren op een bredere visie dan alleen die van de virologen en andere medici.

Natuurlijk is het crisis, helaas overlijden er veel mensen, worden er veel mensen werkloos en gaan er veel bedrijven failliet. We kunnen niet naar onze (groot)ouders en we moeten zoveel mogelijk binnenshuis blijven. Het gaat miljarden kosten omdat later allemaal te corrigeren. Tuurlijk, allemaal ‘dikke shit,’ zoals ik het hoorde noemen.

Het is nu al zo’n vijf á zes weken dat we ons laten gijzelen door het coronavirus. Daar kunnen we eigenlijk vrij weinig aan doen. We zijn er door overvallen, zeg maar. Wat de oorzaak ook is en wat de medische oplossing ook is, de politieke bestuurders, de bazen van bedrijven, groot en klein, alle (semi) overheidsinstanties en alle actiegroeperingen, zijn door corona overvallen.

Het nieuwe normaal, noemt onze premier het. Anderhalve meter maatschappij en wat al niet meer. Alles wordt anders maar eigenlijk willen we allemaal weer snel terug naar het pre-corona tijdperk. Gewoon weer overal naar toe kunnen, met de auto of vliegtuig. Concerten, danceparty’s en festivals. Terrasjes en restaurantjes.

Bijna heel Nederland heeft gisteravond om zeven uur afgestemd op de bevrijdende persconferentie van onze grote roerganger. Weliswaar was het in de middag al gelekt maar toch wilden we allemaal even luisteren of het echt waar was. De jonge kinderen mogen weer naar school. Een golf van verlichting ging door het land. Natuurlijk houden we enorm veel van onze kinderen maar de hele dag om je heen is toch, laten we zeggen, anders dan normaal. Eindelijk beseffen we de waarde én invloed van de juf of de meester. Uw kind wist dat overigens al lang. Die was u inmiddels ook al behoorlijk beu.

Vandaag is het dan zo ver. De regering komt hopelijk met verlossende woorden. Verruiming van de verboden. Kinderen weer naar school. Een klein beetje einde aan de chaos. De meningen zijn verdeeld. Moeten we nog even doorzetten vanwege het gevaar? Een ander ziet geen gevaar meer en wil aan de slag. Maar hoe aan de slag? Zoals we dat altijd al deden? Gewoon weer door op de gebruikelijke weg?

Het is gemakkelijk als je het zelf allemaal al zo goed weet. Als bovendien je omgeving het toelaat dat jij elke vijf minuten wisselt van mening en overtuiging, waarom zou je dan nog nadenken?

Nog maar een paar weken geleden prezen we onze regering de hemel binnen om hun daadkrachtig leiderschap. Ik deed daar ook aan mee. Steeds meer lees ik echter berichten in toonaangevende kranten, van serieuze journalisten in gesprek met serieuze mensen, dat we nu meer kapotmaken dan nodig. De economie stort straks met een enorme knal in elkaar, ons maatschappelijk spaargeld (incl. kredietruimte) van zo’n negentig miljard is weg en hele bedrijfstakken zijn gedecimeerd. Maar is het noodzakelijk om onze welvaart zo op te geven? Zijn de risico’s werkelijk zo groot dat de (intelligente) lockdown nog steeds nodig is. Wat weten we nu meer dan een paar weken geleden?