Het is nu al zo’n vijf á zes weken dat we ons laten gijzelen door het coronavirus. Daar kunnen we eigenlijk vrij weinig aan doen. We zijn er door overvallen, zeg maar. Wat de oorzaak ook is en wat de medische oplossing ook is, de politieke bestuurders, de bazen van bedrijven, groot en klein, alle (semi) overheidsinstanties en alle actiegroeperingen, zijn door corona overvallen.
Al deze mensen deden hun werk goed (of niet) voordat de wereld ineens heel anders werd door corona. Ze waren politiek gekozen, hadden zich omhoog gewerkt of waren door het old boys netwerk gekozen om een ergens CEO te worden. Al die mensen werken nu nog steeds alsof de wereld niet gegijzeld is. Ze tonen leiderschap zoals dat ook in 2008 nodig was en daarna tijdens de eurocrisis. Allemaal financiële crises. Op dat gebied weten ze allemaal wat ze moeten doen in zware tijden.
Maar dit is geen financiële crisis! Die komt er op deze manier wel, dat is zeker, maar die is er nog niet. De huidige baasjes reageren allemaal vanuit een financiële crisisaanpak. Misschien lijkt het er in de politiek niet op, maar het eerste wat er kwam na de intelligente lockdown, was een vrij onintelligent geldsmijt feest. Zonder voorwaarden worden miljarden weggegeven aan iedereen die er maar om vraagt.
Een zzp’er krijgt maximaal drie maanden 1500 euro. Daar is zijn/haar leven en kostenpatroon waarschijnlijk helemaal niet op ingesteld en zal dus een doekje voor het bloeden zijn. Vermoedelijk dus weggegooid geld. Bedrijven daarentegen, kunnen ineens 90% van hun loonkosten verhalen op de gemeenschappelijke ruif. Zonder voorwaarden. Ongeacht hun reserves. Daar wist bijvoorbeeld booking.com wel raad mee!
De wereld wordt al decennia lang geregeerd door geldmannetjes en -vrouwtjes. Als er een rimpeling komt in de maatschappij kijken we allereerst naar onze portemonnee en dan pas naar het werkelijke probleem. Onze welvaart wordt gefinancierd door de ECB die zich helemaal suf heeft gekocht aan dure obligaties van veelal grote bedrijven die er later hun aandeelhouders mee fêteren. Dat vonden we allemaal best, zolang wij, het volk, maar lekker door konden leven. De rekening komt later wel een keer.
Maar de wereld heeft nu een andere tegenstander. Het is géén financieel probleem. Dat hebben we er wél direct van gemaakt, maar het gaat niet om de volgende Lehmann Brothers, het is geen eurocrisis. Waarom maken we er dan toch direct wel een financieel probleem van? Omdat we dat altijd doen! Natuurlijk, ik snap best wel dat iedereen moet eten en de huur moet betalen. Maar wordt het niet eens tijd dat we dat probleem niet meteen met geld en financiële regelingen oplossen? Zijn al die baasjes die nu overvallen zijn, wel de juiste mensen om de wereld uit de problemen te loodsen? Kunnen zij voldoende ‘vrijdenken’ om niet meteen in de financiële kramp te schieten? Ik denk het niet. Tot heden is dat in elk geval nog niet gebleken.
Iedereen, zelfs u en ik, dachten meteen, o jee, wat gaat dit financieel voor mij betekenen? Wij hebben niet meer geleerd om in gemeenschappelijke oplossingen te denken. En nee, ik ben nog steeds geen communist, socialist of drammerige natuurridder. Nog steeds gewoon een liberaal die probeert breder te denken dan de portemonnee van nu. Dit is namelijk hét moment om verbeteringen in te zetten!
Als we nou bijvoorbeeld alles even (financieel) hadden stilgelegd. Dus ook de bonus van Pieter Elbers (wat een timing) en die van zijn baas, Ben Smith (nog veel erger). Maar ook de huren, hypotheken, lidmaatschappen en zelfs de boodschappen bij de supermarkt en kruidenier. Even alles op de lat. En als er dan geld nodig is, stel dan ook gezonde voorwaarden. Bijvoorbeeld dat een organisatie voortaan duurzaamheid in de bovenste helft van de bestuursagenda zet, dat er straks, als er winst gemaakt wordt, die niet alleen naar de aandeelhouders gaat maar dat er dan op z’n minst even gewoon belasting betaald wordt om de staatspot weer te vullen. Dat als er obligaties worden gekocht als hulpprogramma, dat niet als bonus naar de aandeelhouders gaat.
En dat we eerst even gaan nadenken zonder de paniek in ons achterhoofd. Dat we eerst een ‘grand plan’ maken over hoe we de wereld opnieuw gaan inrichten in het ‘na-corona’ tijdperk. Dat we dan niet beginnen met de financiële paragraaf maar met een welzijn paragraaf. Dat we luisteren naar de jongeren en niet het bekende oude zootje een nieuw-oud plan laten maken. Dat we……, laat dat nou eens door de nieuwe generatie invullen. Wij, als oudjes, zijn er dan als ze vragen hebben. En niet eerder.
Blijf thuis, blijf rustig en blijf gezond. Morgen weer een dag.
Reactie plaatsen
Reacties