“De boetes gaan niet van tafel," zegt onze premier desgevraagd, nadat onze verantwoordelijke minister voor coronahandhaving boetevrij de fout in mocht gaan. Sinds de beperkingen van kracht werden, zijn er meer dan twintigduizend boetes uitgedeeld door politie en boa’s. De gemiddelde boete is rond de vierhonderd euro. Om het geld zal het Rutte niet zijn gegaan. Wat is tenslotte acht miljoen ten opzichte van de dikke zestig miljard die we al verspijkerd hebben aan deze waanzin.

In mijn vorige Corona Criebels schreef ik nog dat er geen onderzoek was gedaan naar aerosolen en dat coronaprofeet van Dissel daardoor niet verder kwam dan dat scholen zich gewoon aan het bouwbesluit moesten houden, dan zou alles goed komen.

Terwijl veel ondernemers hun vakantie opofferen en met angst en beven proberen het hoofd boven water te houden, KLM’ers met duizenden tegelijk aan het omscholen zijn en alle overige ontslagen werknemers triest op de bank zitten, is het oorverdovend stil vanuit de kant van het kabinet. Vakantiereces, want het was zo druk geweest. Weliswaar hebben we een tussentijdse persconferentie gehad maar behalve een waarschuwend vingertje richting m.n. de jeugd, hebben we geen daadkrachtig optreden gezien. “Ik wil geen dictator zijn,” zei onze premier. Prima, willen wij ook niet. Maar een beetje leiderschap was fijn geweest. Even doorpakken nu het kon. Nu er even wat adem kwam in de coronacijfers.

“Zeg, verlang jij nou nooit eens terug naar de tijd van negerzoenen, jodenkoeken en zwarte piet? Toen het nog gewoon was en niemand daar iets verkeerds mee bedoelde.”

Onlangs zag ik twee heel verschillende berichten. Het een is een filmpje van 3 minuten dat ik toevallig op YouTube zag, het andere is een column van een, volgens mij, (nog) onbekende blogger, Jan Bakhuys. Ze lijken niets met elkaar te maken te hebben, maar samen zetten ze mij wel aan het denken. Misschien u ook wel.