Onlangs zag ik twee heel verschillende berichten. Het een is een filmpje van 3 minuten dat ik toevallig op YouTube zag, het andere is een column van een, volgens mij, (nog) onbekende blogger, Jan Bakhuys. Ze lijken niets met elkaar te maken te hebben, maar samen zetten ze mij wel aan het denken. Misschien u ook wel.
Oliver Stone
Het filmpje gaat over de toespraak van Oliver Stone tijdens de 2017 Writers Guild Award. Na een mooi verhaal, plakt hij er nog 3 minuten wijze raad aan vast. Die paar minuten zijn het kijken waard. Hij besluit met: “…….and never give up on your heart in your struggle for peace, decency and telling the truth.”
Mooie, maar vaak nietszeggende woorden. Oliver Stone maakt echter van zijn hart geen moordkuil en heeft al veel controversiële films gemaakt, omdat hij vindt dat het verteld moest worden. Zo maakte hij in het jaar ervoor de film over Snowden, tegen het zere been van de Amerikaanse autoriteiten, telling the truth……….
Jan Bakhuys
De column (of ‘pamflet’, zoals hij het zelf noemt) van Jan Bakhuys gaat over de kleine dingen die de gewone man/vrouw kan doen. Kleine dingen om mensen in je eigen omgeving te helpen die het nodig hebben. Dingen die voor hen het verschil kunnen maken tussen geluk en verdriet. Zonder de grote bedragen van allerlei fondsen of rijke weldoeners. Maar juist op je eigen niveau. Iets wat bijna iedereen zou kunnen doen. Iets van onze eigen welvaart opzij leggen om de misere van een ander te verlichten. Zonder gedoe, zonder formulieren, zonder krantenkoppen, gewoon omdat je vindt dat het goed is wat je doet. In zijn pamflet ‘Barmhartige Samaritaan’ van augustus 2019, beschrijft Jan Bakhuys hoe een onbekende bouwvakker hem die wijze les leerde met een goed voorbeeld.
Oké, en nu?
Wat hebben die twee met elkaar te maken? Zo op het eerste oog weinig. Het een roept op tot oprechtheid naar jezelf, het andere beschrijft het goede op ieders eigen, individueel niveau.
Ik vroeg me echter af of ik wel altijd eerlijk ben naar mezelf. En of ik ook een spaarpotje zou moeten maken voor als ik een situatie tegenkom, waar ik zou kunnen helpen? Niet zomaar even de flappen trekken, maar bewust iets reserveren voor als een ander het nodig heeft.
3 minuten van de 40 miljoen
Een gemiddeld leven duurt ruim veertig miljoen minuten waarvan je ongeveer een derde slaapt. Veel van de wakkere tijd ben je bezig met studeren, werken, eten, vrije tijd, liefhebben, feesten en nog heel veel andere dingen. Toch zijn er in ieders leven momenten waarop je de keuze hebt om een positief verschil te maken. Korte momenten. Momenten die je leven extra betekenis kunnen geven, of juist niet.
Momenten waarop je even bij jezelf naar binnen moet kijken, momenten waarop je misschien niet voorbereid bent maar eigenlijk wel zou moeten zijn. Zoals die bouwvakker.
Wijze raad als leidraad
De barmhartige bouwvakker van Jan Bakhuys heeft er misschien iets langer dan 3 minuten over gedaan om de situatie met zijn gezin te bespreken, maar er werd snel een menselijk besluit genomen. Zonder formulieren, zonder voorwaarden. Gewoon omdat hij, zonder het te weten, de wijze les van Oliver Stone als leidraad van zijn leven heeft gemaakt.
Ik volg de goede raad van Jan Bakhuys op en maak ook een speciaal spaarpotje voor onbekende misere. Niet belachelijk veel maar gewoon elke maand iets. Automatisch, zodat je het nauwelijks in de gaten hebt. Juist in deze tijd van economische onzekerheid voor velen, lijkt me dat een goed idee. Als ik dat nou doe op mijn bescheiden niveau en anderen op hun niveau, wordt de wereld misschien een stukje mooier.
Never give up on your heart!
Reactie plaatsen
Reacties