Soms kan ik zo treurig worden als ik op social media lees wat mensen elkaar toewensen. Mensen die elkaar niet kennen. Die elkaar nog nooit hebben gezien of gesproken. Ze vergeten om eerst na te denken om dan pas te reageren. Het is zo gemakkelijk om vanuit je zolderkamertje of lui liggend op de bank een ongenuanceerde boze reactie op een bericht te geven. Even snel drukken op ‘plaatsen’ en door naar het volgende bericht. Niemand die jou ter verantwoording roept, niemand die jou recht in de ogen kijkt en vraagt waar je in hemelsnaam mee bezig bent, niemand die jou corrigeert.

Gisteren besloot Minister de Jonge om de omstreden ‘Tijdelijke wet maatregelen Covid-19’, kortweg ‘Coronawet’, uit te stellen en niet al over 2 weken in te voeren maar ‘pas’ op 1 oktober.

Stel je eens voor dat we drie maanden geleden zouden hebben gezegd dat we collectief een sabbatical zouden nemen van drie maanden, slechts een kwart jaar. Dat iedereen die dat financieel niet zou redden naar redelijkheid geholpen zou worden en dat we ondertussen de meest dringende zaken online zouden doen. Dat iedereen zich voornamelijk zou richten op zijn familie, gezin of eigen buurtje. Gewoon om eens wat meer aandacht aan elkaar te geven, om misschien wel dingen eindelijk eens uit te praten of juist om wat meer aandacht aan ouders te geven die al zo lang moesten wachten op een bezoekje van hun (klein) kinderen. En alle mensen die eigenlijk geen sabbatical kunnen nemen omdat ze in de zorg, de voedings- of toiletpapier industrie werken, zouden we elke dag even bedanken en die zouden een loonsverhoging krijgen op basis van onmisbaarheid.

Cecil John Rhodes, Edward Colston, Robert Baden-Powell, Piet Hein en nog vele anderen dreigen onderuit gehaald te worden. Van hun voetstuk afgehaald. Letterlijk, want de racisme demonstraties zijn gewelddadig geworden en alle blanken met een zwarte historie moet het ontgelden. En eerlijk gezegd snap ik dat wel. Niet het geweld en de plunderingen, maar wel de boosheid en frustratie.

In de aankomende maanden en misschien wel jaren zal er een groot tekort blijven aan personeel in de zorg, in het onderwijs maar waarschijnlijk ook in de kinderopvang en andere organisaties waar een VOG vereist is. Mogelijk zijn ze er wel, maar ze mogen niet, want ze krijgen geen VOG vanwege hun strafblad.

Het is onvermijdelijk om de discussie over racisme te missen. Het lijkt wel alsof de media het zien als een welkome afwisseling van de eeuwige corona onderwerpen van de afgelopen drie maanden. Terwijl het een onderwerp is dat helaas elke dag op de agenda zou moeten staan. Niet alleen vanwege de incidenten zoals recent in Minneapolis, maar omdat nog zoveel mensen er dagelijks mee te maken hebben.

Elke geschiedenis herhaalt zich. Soms duurt het tientallen of zelfs honderden jaren voordat een fenomeen zich herhaalt. Soms gebeurt het binnen een aantal jaren. Sommige cycli zijn tot een (economische) wetmatigheid verheven, zoals de varkenscyclus, die optreedt als er grote prijsschommelingen plaatsvinden op een bepaalde markt.