Misschien hoort het niet op de aantekeningen van een informateur, maar dat Pieter een andere functie verdient, is natuurlijk gewoon waar. Pieter Omtzigt is by far de beste volksvertegenwoordiger van de afgelopen dertig jaar. Eindelijk iemand die de functie die hij bekleedt, serieus neemt.

“Het is vandaag 23 maart en het is wel haast zeker dat naar buiten gaan steeds onverantwoordelijker wordt.”

Goedemorgen Nederland, u heeft gestemd. Nog nooit zaten er zoveel partijen in de Tweede Kamer. Straks komen er meer dan zestig nieuwe Kamerleden, zestig volksvertegenwoordigers. Toch heeft het bestaande establishment weer gezegevierd. VVD en D66 zijn de grote winnaars, terwijl links stevig heeft verloren. De echte winst is echter voor enkele nieuwkomers en helaas m.n. de (zeer) rechtse partijen. Tot mijn grote spijt heeft het zelfbenoemde genie het volk op alle parkeerplaatsen van Nederland weten op te zwepen naar acht zetels met als enige thema de corona beperkingen. Net nu we er bijna vanaf zijn, weet forum er nog mee te scoren. Je vraagt je dan wel af wie er nog zo massaal is ingetrapt.

De tranen biggelen me over de wangen. Op TV zag ik Rutte aan tafel bij Eva Jinek. De empathie druipt van de muren. Mensen zijn verschrikkelijk behandeld, gezinnen zijn uit elkaar geslagen, ouders zijn gescheiden en kinderen uit huis geplaatst. De overheid moet weer van vlees en bloed zijn voor haar burgers, de informatie moet werkelijk worden gedeeld en alles moet veel transparanter. Huilie huilie en zo’n zeven weken voor de verkiezingen wordt de ultieme stap genomen door collectief af te treden. Niet zo’n heel pittige stap als je de handen vrij wilt hebben voor de campagne.

“Er is geen oversterfte in 2020,” zegt ons zelfbenoemde genie tijdens een openbare bijeenkomst van zijn partijtje, ergens op een achteraf parkeerplaats in de polder. De journalist noemt de cijfers: “Ruim vijftienduizend mensen zijn aan Covid-19 gestorven, volgens het CBS, het RIVM en alle andere deskundigen van het land.”

In ieders leven schuilt een geheim. Een geheim verdriet. Van velen wordt het uiteindelijk bekend, van velen niet. Het is de kunstenaar met het oog van een blinde, die kijkt met het hart, die het geheim blootlegt, zonder het te benoemen. Het zijn de korte momenten van een vochtig oog, de snelle blik naar beneden of de stilte die net iets te lang duurt, waar het innerlijk meer spreekt dan de stem.