Na de voorzichtig positieve geluiden van het RIVM de laatste dagen waarin de verspreiding minder erg of minder snel zou gaan, klapt vandaag er wel weer in met 175 doden. Daarmee staan we nog net niet in de top tien. De USA zijn inmiddels onbetwiste koploper als het gaat om het aantal besmette mensen. China is al lang links en rechts ingehaald door niet alleen de USA, maar ook uiteraard door Spanje en Italië. Overal zien we lijstjes met enorme hoeveelheden besmette mensen, overleden mensen en met mensen die weer beter zijn geworden. Lijstjes per dag, per maand en van het totaal.

Nog maar één dag en we weten waar we (voorlopig) aan toe zijn. Morgen neemt het kabinet besluiten over de voortgang van de beperkingen. Het lijkt erop dat veel mensen een voorschot nemen op een lockdown door nog snel een frisse neus te halen, nu het nog kan. Met uitzondering van China lijkt de rest van de wereld zich verder af te sluiten om verdere verspreiding te voorkomen.

Wat als straks de stof is neergedaald? Hoe ziet de wereld er uit als Corona is verslagen? In zware tijden laat iedereen zijn ware gezicht zien. Is het eigen volk eerst of staan we hier internationaal gezamenlijk voor? Is het politiek gewin of nu even niet en gezamenlijk de schouders eronder?

Heb het leven lief. Prachtig gezongen door Liesbeth List. Niet meer, helaas. Gisteren werd bekend dat zij afgelopen woensdag op 78-jarige leeftijd was overleden. Niet door Corona, voor zover bekend. Ooit geboren in een Jappenkamp en uitgegroeid tot de ‘Grande dame’ van de Nederlandse muziek.   Een hippie in een klassiek lijf en soulmate van Ramses Shaffy. Weer een pagina omgeslagen van een muziektijdperk in de Nederlandse geschiedenis.

Hugo de Jonge lijkt zich, net als Bruno Bruins, uit de naad te werken om voldoende IC bedden te realiseren. Gisteren is daar weer ruim 5 uur uur over gesproken. Laten we dat maar voorlopig even afschaffen. Dat politiek gedreven debat. Natuurlijk moeten onze leiders verantwoording afleggen over wat ze doen. Maar niet op elk moment. Laat ze rapporteren en als er dan vreemde zaken aan de orde zijn, kunnen ze altijd nog naar de Tweede Kamer geroepen worden.

Niet alleen of we voldoende IC bedden beschikbaar hebben, maar ook omdat we de economische val niet meer kunnen tegenhouden. Minister Hoekstra gaf onomwonden aan dat een recessie onvermijdelijk is. De vraag is hoe erg het wordt. En dat is weer afhankelijk van de duur van deze crisis.

Gisteren kwam er bemoedigend bericht m.b.t. de eindexamens. Gedurfd en getuigend van leiderschap, dacht ik nog. Onze regering is goed bezig, dacht ik nog, terwijl ik toch ook regelmatig gezond commentaar heb op onze roergangers.

“Blijf thuis! Snap dat nou!” Een noodkreet van een Italiaanse burgemeester in een kort filmpje op social media. In die, nog geen tien seconden, zie je de wanhoop van de man en het ongeloof over zoveel domheid of zoveel irritante tegenwerking. Een andere Italiaanse burgemeester dreigt met een pak slaag en weer een andere met vlammenwerpers bij examenfeestjes. Heetgebakerde types, dat dan weer wel.

Het is vandaag 23 maart en het is nu wel haast zeker dat naar buiten gaan steeds onverantwoordelijker wordt. In de social media worden mensen die het afgelopen weekend uit verveling naar het strand of naar het bos gingen, scherp veroordeeld. Soms terecht omdat bij lange na de afgesproken anderhalf meter niet werd aangehouden, maar soms ook onterecht. Mensen hielden zich wel degelijk aan de gevraagde afstand maar kregen toch de volle laag. De angst en de paniek maakt van mensen geen betere buren, vrienden of naasten op social media. Het is ook moeilijk om binnen zeven dagen van een normaal draaiende maatschappij om te schakelen naar een samenleving die voornamelijk wordt beheerst door angst, ziekte en afzondering van elkaar. Niet naar school mogen is ineens stom, niet naar je werk mogen is ineens heel onwerkelijk en niet naar je familie mogen is beangstigend.