Een gemixt beeld noemde Rutte het vandaag in de ingelaste persconferentie. Daarmee bedoelde hij dat we ons niet meer (voldoende) houden aan de anderhalve meter verplichting. Rutte is vast iets minder trots op ons. Dat is dan waarschijnlijk wederzijds. In het begin van de maatregelen was Rutte één en al lof over de gehoorzaamheid van het volk. En wij waren eveneens vol lof over het stevige leiderschap dat hij toonde.
De tijd verstrijkt en verplichtingen slijten en schuren. Mensen zijn nu eenmaal van nature niet geduldig en we zijn snel verveeld. We zijn bovendien behoorlijk Coronamoe. Nog steeds is elke talkshow voor het grootste gedeelte gevuld met Ab, Ernst of Diederik. Eva Jinek is al zo familiair met ze, dat ze de achternamen niet eens meer noemt. Functies ook al lang niet meer. Hoeft ook niet want ook wij kennen ze inmiddels beter dan onze collega’s op het werk, onze vrienden en in elk geval beter dan onze ouders, want die mogen we al helemaal niet meer benaderen als ze boven de vijfenzestig zijn.
Er wordt echter niets nieuws gemeld. Het zijn variaties op een uitgekauwd thema. Ik kijk inmiddels liever naar’ boer zoekt vrouw’, terwijl ik dat toch normaliter mijd als de pest. Ik surf een beetje doelloos in het rond als ik me verveel en ontdek zo allerlei interessante nieuwssites. Zo zag ik op één van die sites dat een sexclub in Amerika samen met een restaurant een interessant pact had gesloten. In de drive through van het restaurant stonden schaars geklede dames op een geïmproviseerd podium te paaldansen. Op die manier werd het wachten kennelijk draaglijker. Wat voor de club in kwestie het voordeel was, werd mij niet duidelijk. Misschien dat de danseressen op deze manier in vorm bleven.
Wat mij echter hieraan opviel, is dat er onverwachte nieuwe, creatieve samenwerkingen ontstaan op het moment dat de gebruikelijke manieren van advertising niet meer werken en de uitingsmogelijkheden op vele gebieden behoorlijk zijn ingeperkt. Of ik nu werkelijk zit te wachten op een draaiende juffrouw terwijl wacht op mijn kipburgertje, is maar de vraag, maar zonder corona had ik me die vraag nooit hoeven stellen.
Hoe vernieuwend kunnen we zijn als de gebaande wegen even afgesloten zijn? Als we verplicht worden om creatief te zijn, omdat we anders niet overleven? Het is helaas echter niet iedereen gegeven om die creativiteit te vinden of soms zelfs, om die op te brengen. Sommigen zijn moe gestreden en sommigen hebben het nooit in zich gehad. Dat betekent dat we een soort van shake down krijgen. Als we spreken over dor hout, hebben we het niet over de ouderen, maar over de bedrijven, organisaties, instanties die niet de creativiteit en flexibiliteit hebben om te omstandigheden te gebruiken in het eigen voordeel. Lees er Darwin maar op na.
Vandaag was ik even bij de faillissementsverkoop van een modezaak in het dorp. Ja, ik voelde me inderdaad een beetje een aasgier, maar ook die hebben een functie in de natuur. Corona was de laatste klap geweest, hoorde ik. Een faillissement had er dus al ingezeten. Winkels in een winkelstraat zijn misschien wel allemaal ten dode opgeschreven. Corona of geen corona.
We glijden met corona versneld een nieuw tijdperk binnen, waarin we snel moesten leren op afstand te werken en te leren. Waarin we de financiële rampen op een vernieuwende manier zullen moeten aanpakken, want anders zitten we nog decennia collectief in de schuldsanering. Dor hout saneert zich zelf en jonge aanplant moet worden gestimuleerd. Digitalisering, A.I. en V.R. helpen ons daarbij, maar wij moeten het zelf doen!
En of het nou met een dansende juffrouw is, die het wachten op een bordje shoarma aangenamer maakt, of een vergadering die voortaan ‘ge-zoomd’ wordt ook zonder corona, alleen met een creatieve blik op vernieuwing en voldoende flexibiliteit komen we straks misschien nog wel sterker uit de crisis dan we erin gingen.
Blijf (toch nog maar even) thuis, blijf rustig en blijf gezond. Morgen weer een (creatieve) dag.
Reactie plaatsen
Reacties