Wat er ook gebeurde in de wereld, welke onzekerheden er ook speelden, van één ding kon je altijd zeker zijn en dat was het dividend van Shell. Maar sinds de winst bijna gehalveerd is in het laatste kwartaal, kan zelfs baas Ben er niet langer omheen. Het dividend gaat voor het eerst in 80 jaar naar beneden met 66%. Dat is niet niks en daar is dan ook vier bestuursvergaderingen over gesproken. Nou zegt dat laatste me niet zoveel, dat soort verankerde agendapunten ken ik van meerdere organisaties.
Wat mij verbaasde is dat dit nieuws de aandeelhouders kennelijk verbaasde. Dan moet je toch echt onder een steen geleefd hebben de afgelopen maanden, als je dit niet had zien aankomen. Ik ben zeker geen beursanalist, maar mijn gezond boerenverstand zegt dat het niet goed gaat met de energiejongens als je zelfs geld toe krijgt bij de Amerikaanse olie. Oké, dat zijn twee verschillende dingen maar ook iedereen weet, leest of hoort toch dat de economie, dus ook de machines stil staan, dat de auto’s veel minder rijden en dat we eindelijk weer een beetje schone lucht hebben. Als een bakker geen brood verkoopt omdat het dorp er even geen behoefte aan heeft, gaat het niet goed met zijn winkel en moet hij in de kosten snijden. Dat geldt precies hetzelfde voor een oliereus. Alleen dan op mondiaal niveau. Kortom, het aandeel Shell sloot dus 10% lager.
Shell is de eerste van de energiereuzen, zeggen de analisten en ik geloof ze. Ze hebben allemaal op elkaar gewacht om bij voorkeur niet de eerste te zijn. Ik voorspel dat er nu velen zullen volgen. De eerste multinational kwam in aangepaste vorm vandaag al. Aon, weliswaar geen energiereus maar een Britse verzekeringsreus, ‘vroeg’ vandaag een loonoffer aan al haar medewerkers van 20%. Van mei tot het eind van dit jaar. Omgerekend is dat een dikke 13% op jaarbasis. Geen wonder dat alle bonden op hun achterste benen stonden. Bij hen gaat overigens de dividenduitkering wel ‘gewoon’ door. Niet toevallig dat meneer Greg Case, CEO van Aon, zelf ook bij de aandeelhouders hoort. Het loonoffer is dus mede om zijn dividend te financieren. Daar is vast het laatste woord nog niet over gezegd.
Die reactie van de bonden verbaast mij dan weer niet. Ook al zal dit in de nabije toekomst nog veel vaker gebeuren en was dit zeker te verwachten, de bonden hebben de taak om te schreeuwen en om ‘och en heremiejee’ te roepen. Dat is hun tactiek, zeg maar. De vraag van Aon is eigenlijk geen vraag. Het is of dit of géén baangarantie. Tja, heb je dan een keuze?
Deze geluiden zullen we vaker horen in de komende tijd. Niet alleen zijn we het zat om de hele tijd maar over het virus en anderhalve meter te praten, we beginnen nu pas een beetje in de gaten te krijgen wat het financieel betekent. Al dat gepraat over miljarden ging onze eigen portemonnee te boven. Te abstract om op jezelf te kunnen betrekken. Nu gaat het echter over een reële daling van inkomen. Wat die zzp’ers al langer voelen, gaat straks ook de reguliere loonslaaf treffen.
Komen daar ook regelingen voor? Waarom zzp’ers wel en waarom de werknemer niet? Ik hoor politiek Den Haag elkaar nu al in de haren vliegen. Er is echter geen oplossing voor in de reguliere systematiek! Bedrijven zullen, net als de bakker in het dorp, moeten snijden in de kosten en meestal betekent dat ontslagen.
Het zal nog wel een paar keer moeten gebeuren dat er een grote reus zegt dat ze het niet meer redden op deze manier. De regering zal nog wel een paar keer zwetend met noodwetten en -regelingen komen. Van kwaad tot erger. Totdat we eindelijk zullen inzien dat er een systeemverandering nodig is. En dat zal het moment van de waarheid worden. Gaan we dan, liefst Europa breed, zonder rancune, weer opbouwen? Komt er dan een Marshallplan 2.0? Zonder extra geld maar met een andere verdeling van het geld? Het wordt langzamerhand tijd dat de vraagtekens uitroeptekens worden.
Blijf thuis, blijf rustig en blijf gezond. Morgen weer een dag.
Reactie plaatsen
Reacties