Sinds 23 maart dit jaar schrijf ik dagelijks een ‘Corona Criebels’. Er waren ook zoveel zaken om over na te denken, een mening over te hebben en om over te schrijven. Zoveel nieuwe mogelijkheden om het roer nu eindelijk eens echt om te gooien. Dat geldt voor de economie, voor het milieu en voor de democratie. En dat geldt nog steeds!
Ik merk echter dat iedereen nu echt wel corona-moe is. We verlangen naar de zon, naar samen genieten van feesten en partijen. Corona begint langzaam al een boze droom te worden. We kunnen het woord al niet meer horen. Elke dag krijgen we weliswaar nog steeds de statistieken door van het RIVM. Van wie? Oh ja, het RIVM. Van Jaap. Jaap? Oh ja, Jaap van Dissel. We zijn het zat en het moet nu maar eens klaar zijn. De cijfers worden gelukkig steeds lager en het begint nu op een reguliere griep te lijken.
Alleen de conspiracy denkers zijn nog volop actief. Het begint bijna het reguliere nieuws te worden. Dagelijks krijg ik wel ergens een Amerikaanse dame te zien die weer een hele hoop uitzoekwerk heeft verricht en daar de meest wilde conclusies aan verbindt. Laatst heb ik zo’n verhaal aandachtig beluisterd en geprobeerd om op basis van haar informatie een compleet omgedraaid verhaal te maken. Dat lukte heel gemakkelijk. Maar als je een hardnekkig verkokerde focus hebt en geen links of rechts meer kunt zien in alle ‘aanwijzingen’, lukt dat niet meer. Waarschijnlijk hoor ik nu dus ook bij de ‘gang’ die de wereldorde, -gezondheid en -stabiliteit op het spel zet voor dollars.
Het is voorlopig even mooi geweest. Dit was nummer 50 van de Corona Criebels. Ik ga de frequentie iets terugschroeven en meld mij alleen als er weer echt nieuws is waar ik me over opwind, over moet lachen of waar ik een gaatje zie om de wereld te veranderen.
Want dat er iets gaat veranderen, staat vast. De economie heeft een hele stevig schop gekregen, het milieu heeft even kunnen ruiken aan een betere wereld en leiderschap is wel of niet getoond. De Europese loyaliteit is getest en door het ijs gezakt. Veel bedrijven en organisaties en dus mensen en gezinnen, gaan pijn lijden. Het gaat nog faillissementen regenen, winsten worden verliezen en de werkloosheid gaat naar depressieniveau.
Sorry, mooier kan ik het niet maken. Laten we maar hopen dat na regen inderdaad zonneschijn komt. Alleen, wanneer?
Voor hen die het leuk vonden/vinden om deze Criebels te lezen, zeg ik: I’ll be back”.
Tot ziens.
Vermijd drukte, blijf rustig en blijf gezond. Er is altijd weer een morgen.
Reactie plaatsen
Reacties