Vanaf ongeveer je vijfentwintigste tot je veertigste ben je welkom bij JCI. Dat staat voor Junior Chamber International. Een organisatie in 1910 opgericht in St. Louis, Missouri, USA door de Amerikaan Henry Giessenbier. Oorspronkelijk opgericht als een dansclub, werd het al gauw een vereniging met een serieuzer doel: wereldvrede. Jonge mensen op weg naar hun toekomst die leren door te doen. Lees de interessante historie na op jci.nl
Ik was 25 en in mijn eerste baantje vond mijn toenmalige baas het verstandig als ik zou gaan netwerken in de – voor mij – nieuwe stad, waar ik zou gaan werken. Hij gaf mij het boek ‘Hoe maak ik vrienden en goede relaties’ van Dale Carnegie en de opdracht om een geschikte club te vinden waar ik mij verder kon ontwikkelen en wat tegelijkertijd een goed netwerk was.
Dat werd JCI Nederland, wat toen nog Junior Kamer Nederland heette. Het motto van JCI is ‘Learning by Doing’. Dat betekent dat je fouten mag maken, mits je er maar van leert. Elke beetje stad heeft een ‘Kamer’ en ik werd lid van Kamer ’s Hertogenbosch en leerde inderdaad veel en veel mensen kennen. Leuke, jonge mensen die allemaal bezig waren met zichzelf, met elkaar en hun omgeving. Er worden nog steeds veel maatschappelijke projecten gedaan. Grote en kleine, lokale, regionale en (inter) nationale. Het mag (een beetje) fout gaan, maar eigenlijk gebeurt dat nauwelijks. De ouderen helpen de jongeren met hun ervaring en de jongeren ‘voeden’ de ouderen op in de nieuwe wereld. Een van de pijlers van JCI is een zeer uitgebreid scala aan (professionele) trainingen die leden elkaar geven. Het is de grootste trainingsorganisatie ter wereld.
Wereldwijd zijn er tegen de tweehonderdduizend leden en in Nederland tegen de tweeduizend. Ik was behoorlijk actief in deze club en heb bijna de hele wereld gezien op mijn reizen naar Europese, Amerikaanse, Afrikaanse, Aziatische en wereldcongressen. Een fantastische tijd waarin ik veel geleerd heb. Zonder deze club was ik niet geworden wat ik nu ben. Op mijn veertigste moest ik, zoals iedereen, de club verlaten, maar met veel vrienden uit die tijd bestaat nog steeds een hechte band.
Kortom, een aanrader voor alle enthousiaste en ambitieuze jonge mensen.
Wat geen aanrader is…..
Vandaag las ik de krant waarin de leden van het nieuwe kabinet werd genoemd. Ik lees dat een groot deel van de naar huis gestuurde politici gewoon weer schaamteloos een plek krijgt in een – uiteraard – meerderheidskabinet. Kortom, nieuw kabinet met de gebruikelijke ouderwetse fractiediscipline, dus geen nieuw elan, geen nieuwe bestuurscultuur.
Ik geef ze geen kans, vindt u? Kom zeg, het begin is al een schoffering. Naar huis gestuurd, bijna een jaar lang ruziën en dan met een blij gezicht doen alsof er niets aan de hand is. Alsof er niet is gezegd: “Hier scheiden onze wegen”. Alsof er niet is gezegd “Wij gaan niet meer in een kabinet met Mark Rutte.”
Maar het fraaiste staaltje van opportunisme is dat de meeste terugkeerders op een andere post gaan zitten. Hoekstra heeft het knap mis laten gaan op Financien en moet het niet opruimen, maar laat het over aan Kaag die op Buitenlandse zaken nog eens extra naar huis is gestuurd. Hoekstra als financiële man gaat daarom naar Buitenlandse zaken, waar hij geen verstand of expertise in heeft en Kaag gaat naar Financien waar zij geen expertise in heeft. Van Huffelen die eindelijk is ingewerkt samen met Vijlbrief, moet ook weer iets anders gaan doen, zodat de slachtoffers van de toeslagaffaire nu in elk geval zeker weten dat het niet (snel) wordt opgelost. En zo zijn er nog meerdere verrassende wisselingen en benoemingen. Dilan Yesilgöz op Justitie, zonder enige ervaring op dat gebied, net als Ollongren geen ervaring heeft op Defensie.
Bij JCI is het motto ‘Learning by Doing’ omdat het een club is voor jonge mensen die in ‘ongevaarlijke’ projecten kunnen en mogen leren, zodat ze in hun professionele leven die fouten die meer maken. Maar hier hebben we het over het management van een land met zo’n driehonderdvijftig miljard als budget, dat aantoonbaar heeft gefaald op diverse punten en gewoon weer terugkomt. Waar mensen heen en weer worden geschoven op basis van loyaliteit en fractiediscipline. Vergelijk het met een failliet bedrijf dat opnieuw mag beginnen en waar de controler voortaan de verkoop gaat doen en waar de HRM baas voortaan de technologische ontwikkeling gaat leiden. Alleen de CEO blijft al jarenlang dezelfde. Omdat hij het zo goed heeft gedaan…………
Bij JCI mag het, moet het zelfs, het leren ‘on the job’. Misschien moeten we het federatiebestuur van JCI Nederland omruilen met het aankomende kabinet. Dan kan die laatste eindelijk leren van hun fouten en kunnen de jongelui van JCI laten zien dat ze geleerd hebben van hun projecten. Ik weet wel waar ik het meeste vertrouwen in heb!
Blijf gezond, blijf leren en vertrouw op de jeugd.
Reactie plaatsen
Reacties