Als het ‘Ministerie Economische zaken en Ontwikkeling’ omgedoopt wordt in ‘Ministerie voor Bedrijven en Made in Italy’, als de eerste vrouwelijke premier in Italië waarschijnlijk abortus weer afschaft en als zelfs Berlusconi met zijn zesentachtig jaar en close friend van Poetin, weer mee mag doen, dan weet je dat één united Europa weer een stukje verder van ons af is. Één Europa, dat juist steeds belangrijker wordt, nu China steeds belangrijker wordt en Taiwan steeds banger, nu Amerika waarschijnlijk weer aan de nationalistische leiband van de republikeinen moet gaan lopen en nu Europa zelf weer verdeeld wordt onder de energiecrisis. Weer verdeeld, omdat we juist onder de idiote acties van Poetin, dichter tegen elkaar aan waren gekropen.
Dichter bij huis is het al niet veel beter. Tweede Kamerleden die zelfverklaard complotdenkers zijn en die kennelijk geloven dat de wereld wordt gedomineerd door reptielen, hebben nog een behoorlijke aanhang. Minne mannetjes als van Meijeren intimideren en beledigen de pers en oud bestuurders van scholen die ‘under investigation’ waren, richten salafistische privéscholen op met geld uit rijke warme landen waar (nog) geen energiecrisis is.
Het is niet leuk om alleen met negatieve voorbeelden te komen. Natuurlijk gebeuren er ook mooie dingen zoals..eh… zoals, ik weet zo gauw even niets te bedenken. Maar helaas gebeuren er veel meer zorgwekkender zaken. Rechts opportunisme en extremisme krijgt meer en meer politieke macht. In Hongarije was het al, maar nu ook in ItaIië en zelfs in Zweden. Turkije is een dictatuur onder democratische vlag en Engeland is verworden tot een soort bananen monarchie waar premiers elkaar bijna wekelijks opvolgen. Frankrijk gaat bijna ten onder aan stakingen en in ons land hebben we een partij zwaar gestoorden in de Tweede kamer gekozen die in reptielen geloven en Poetin een held vinden. De energiecrisis zorgt voor egoïsme op nationaal niveau, de dollar is voor het eerst meer waard dan de euro en diesel is duurder dan benzine.
Niets is meer wat het was. De wereld is in rep en roer en leiders hebben geen idee wat ze moeten doen. Behalve Xi Jinping, die voor de derde keer is gekozen en precies weet hoe en met wie hij China op nummer één gaat zetten. In Amerika is Biden vanaf 8 november na de mid term elections een lame duck en Trump lijkt sterker dan ooit, zonder aan de macht te zijn. In Brazilië schieten politici op de politie en de drugshandel vanuit Zuid-Amerika heeft in Nederland een prima landingsplek gevonden voor de handel naar de rest van Europa. Europa wordt rechtser en daarmee nationalistischer en dus los zand. Los zand zonder kracht.
De jeugd komt eindelijk echt in opstand tegen het verkwanselen van deze aarde, maar doet dat met zulke idiote acties dat ze geen sympathie oogsten. Tomatensoep tegen Van Gogh en aardappelpuree tegen Monet leveren gelukkig geen succes op. Maar dat ze boos zijn is wel duidelijk en dat is prima. Na de Nederlandse staat (Urgenda) is ook Shell door de rechter terechtgewezen.
Kopstukken van grote multinationals zoals Schiphol en Philips worden vervangen omdat ze niet langer worden beschermd door the old boys network en hetzelfde lijkt te gaan gebeuren in de politiek.
De evenwichten in de wereld zijn uit balans en de vraag is of het oude evenwicht zich kan herstellen. De kans dat er nieuwe evenwichten zullen ontstaan is echter groter. Europa gaat de prijs betalen voor het grenzeloze graaien in de kolonialistische periode, Amerika voor de ‘endlösung’ van de oorspronkelijke bevolking en haar slavernijverleden en Afrika zal nog decennia afhankelijk zijn van China die dit continent in alle stilte heeft gekocht. Het midden oosten verliest op den duur haar positie als wereldwijde leverancier van fossiele energie en Rusland wordt het eenzame jongetje in de klas dat zint op wraak.
Met uitzondering van Nieuw Zeeland zie ik geen positiviteit aan de horizon, zie ik grote kinderen die aan de macht zijn met veel te gevaarlijk speelgoed en zie ik grote organisaties en netwerken die de macht overnemen of op z’n minst sturen. We staan op een kruispunt in de historie en zoals altijd, gaat dat met veel geweld, onrecht en bloedvergieten.
Ik maak me zorgen. Niet eens voor mijzelf, maar voor mijn dochter, haar generatie en hun kinderen. Toen ‘1984’ van George Orwell uitkwam, dacht niemand dat het ook maar in de verste verte bewaarheid zou worden. Nu weten we beter. George heeft zich alleen zo’n vijftig jaar vergist. Een nieuwe uitgave zou ‘2034’ moeten heten. Laten we er ditmaal wel serieus naar kijken.
Reactie plaatsen
Reacties