Op LinkedIn volg ik Matthijs Jaspers, ‘The Happy Activist’. Altijd heeft hij interessante posts, meestal korte filmpjes die je aan het denken zetten.
Vandaag zag ik een filmpje van hem over de Tilburgse Broodpater Gerrit Poels. Ik had nog nooit van hem gehoord en ik denk dat dat voor velen van ons geldt. Gerrit Poels was een held onder de radar. Het korte filmpje (oorspronkelijk van Omroep Brabant) laat een oude maar vitale man zien die ’s nachts op de fiets brood rondbrengt naar mensen die niet naar de voedselbank durven, maar het juist wel nodig hebben. Schaamte zorgt helaas voor nog meer onbekende armoede. Gerrit Poels haalde eerst het onverkochte brood op bij de bakkers in de omgeving en hing dan ’s nachts bij bijna tweehonderd adressen een brood aan de deurknop. Alles op de fiets. Zeven nachten per week, tweeënvijftig weken per jaar. ‘Want honger kent geen vakantie.’ Recent is Gerrit op drie-en-negentig jarige leeftijd overleden. Dertig jaar lang heeft hij ’s nachts zijn heldendaad verricht, terwijl iedereen sliep was hij op pad.
Ook dit filmpje laat me weer nadenken. Als hij dit al dertig jaar doet, is hij op zijn zestigste of daar in de buurt begonnen. Waarschijnlijk na een lang werkzaam leven. Geen pensioen, maar helpen waar het nodig was. ‘Ik ben geen hulpverlener, ik help,’ was zijn adagium. Wie gaat tegenwoordig direct na een lang werkzaam leven, nog zo intensief hulpverlenen? Wie ziet die nood en doet er wat aan?
Hij bracht bij tweehonderd adressen het gratis brood rond. Dat betekent dat bij minstens tweehonderd mensen waarschijnlijk niemand in de gaten heeft dat zij hulp nodig hebben. Niemand behalve Gerrit dan. Het betekent ook dat er dagelijks minstens tweehonderd broden te veel gebakken worden. Of zouden sommige bakkers rekening hebben gehouden met Gerrits nachtelijke tochten? Stille weldoeners.
Enige tijd geleden las ik een artikeltje over iemand die telkens als hij bij een bepaald café een kop koffie bestelde, er twee afrekende. Die was dan voor iemand die het eigenlijk niet kon betalen maar het net zo lekker vindt als u en ik. Het had een naam maar die ben ik vergeten. Misschien kunnen we dat ook doen bij bakkers, groentewinkels en kruideniers. Reken eens wat extra’s af voor een ander. Een ander die je niet kent en ook niet zult kennen. Maar wel iemand die het nodig heeft. De bakker kent ze vast wel en de groentewinkel ook.
Gerrit is drieënnegentig geworden. Als er een hemelpoort is, is hij er waarschijnlijk met een VIP pasje zo doorheen gelopen of gefietst. Misschien gaat hij daar nog steeds op pad naar mensen die zich schamen. Schamen omdat ze nooit zoiets als Gerrit hebben gedaan. Die altijd alleen voor zichzelf hebben afgerekend. Voor ons is het nog niet te laat.
Reactie plaatsen
Reacties