Als je in China zo had staan te fluiten, tijdens een persconferentie van de grote baas, had je daarna nooit meer gefluit. Geen tanden, geen wil en waarschijnlijk geen leven meer daarna.
Hier kan dat gelukkig nog wel. Toch vond ik het reuze irritant en respectloos. Niet zo zeer naar Rutte toe, maar meer naar al die mensen die corona hebben gehad en er nog steeds veel last van hebben. Voor al die mensen in de zorg die in de IC afdeling dagelijks meemaken dat het echt geen feestje is.
Leven naar de sodemieter
Natuurlijk weet ik ook wel dat er tienduizenden mensen zijn die ook corona hebben gehad en er geen of nauwelijks last van hebben gehad. Zo zijn er ook duizenden mensen bij wie de belastingdienst slechts een beetje vervelend is geweest en die mensen leven ook verder hun leven gewoon door. Maar het gaat om die andere groep van mensen wiens leven volledig naar de sodemieter is geholpen door diezelfde overheidsdienst. Daar staan dan geen demonstranten bij te fluiten. Terwijl dat veel terechter zou zijn. De enigen die zich daar al jaren druk over maken, zijn Pieter Omtzigt en Renske Leijten.
Fluiten voor fraudeurs
Maar daarvoor gaan die demonstranten de straat niet op. Het raakt hen niet zelf, dus geen interesse. Als ze daarvoor nou zouden fluiten, zou Nederland waarschijnlijk staan te klappen of zou meefluiten. Daarom vond ik het zo irritant. Die demonstranten laten zich gek maken door viruswappies en vaxxigekkies omdat ze in hun persoonlijke vrijheid worden aangetast. Ga in plaats daarvan eens de barricaden op voor al die mensen die als fraudeur werden gezien (of waarschijnlijk nog steeds worden gezien) door de belastingdienst.
Ongekend veel onrecht
Vandaag is het rapport opgeleverd van de commissie van Dam die de wantoestanden van de belastingdienst en de toeslagen affaire heeft onderzocht. “Het is heel heftig!” zegt premier Rutte.
“Gedupeerden is ongekend veel onrecht aangedaan,” zegt het rapport. Het is zelfs de titel van het rapport. Maar behalve harde woorden van de Tweede Kamer, gebeurt er verder niets. Diezelfde Tweede Kamer heeft overigens allerlei hele akelige wetten aangenomen waardoor de belastingdienst haar horrorbeleid kon uitvoeren. Bakken boter op het hoofd dus. Met uitzonderling van Pieter en Renske.
Opgelost!
De dossiers van slechts een handjevol gedupeerden is inmiddels behandeld. Het loopt al meer dan een jaar! Vijfhonderd slechts van de twintig duizend! De rest krijgt alvast zevenhonderdvijftig euro. Voor de kerst. Dat wordt later niet in mindering gebracht op de eventuele claim of wat dan ook. Gewoon een cadeautje. Terecht in mijn ogen maar het kost de belastingbetaler wel vijftien miljoen. Dat is ongeveer tweehonderd fte voor een jaar. Als die elk slechts twee dossiers per week zouden hebben behandeld, was de gehele achterstand nu weg geweest en waren er geen cadeautjes nodig geweest. Dan was er geen onderzoekscommissie nodig geweest. Dan waren er niet nog bijna twintigduizend mensen, gezinnen die nog steeds in angst en boosheid leven. Dan was er geen groeiend wantrouwen tegen de regering, de politiek en de staat.
Huilie, Huilie
Ik heb het onvoldoende gevolgd om iets van alle betrokkenen te vinden. Maar als ik Rutte, huilie huilie hoor zeggen dat het onderwerp meteen weer op de agenda komt, word ik behoorlijk droevig. Beetje laat, vriend. De commissie geeft een duidelijke rode kaart aan een dozijn bewindsmensen, die nu nog, net zo makkelijk in pluche zitten. Maar ook aan rechters, ambtenaren en eigenlijk aan de hele Nederlandse rechtsstaat. De zogenaamde algemene beginselen van behoorlijk bestuur zijn aan alle kanten geschonden. En niet zomaar een keer, nee, meer dan twintigduizend keer op keer op keer. En onze nationale ombudsman wil ook wel even graag voor de camera zeggen hoe fout het is. Jij ook, vriend. Jij hebt een functie waarin je hard kunt optreden. Niet gedaan. Ook fout dus.
Niemand schuld
Veel van de gedupeerden willen bloed aan de paal. Een strafrechtelijke vervolging van de daders. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Hoogstens geschorst of ontslagen. Maar waarschijnlijk dat zelfs niet. Want waar iedereen schuld heeft, heeft niemand schuld.
Een pennenstreek
Het lijkt me een goede oplossing om alle vermeende schulden bij koninklijk besluit in een pennenstreek kwijt te schelden, om alle gedupeerden een fikse genoegdoening te geven en het boek te sluiten. Vervolgens de belastingdienst ontmantelen en opnieuw opbouwen. De nodige wetten aanpassen en uiteindelijk alle toeslagen afschaffen en overgaan op een basisinkomen voor alle mensen die dat nodig hebben.
Smijten met miljarden
Dat kost misschien een paar miljard, maar ach, inmiddels zijn we gewend om daarmee te strooien en om vervolgens die rekening bij de nieuwe generatie neer te leggen. Diezelfde generatie die tenslotte zo enorm heeft geprofiteerd van de kinderopvangtoeslag, toch?
Als dit nu weer wordt verprutst, ben ik de eerst die staat te fluiten aan de overkant van de hofvijver.
Blijf gezond en fluit met me mee als het moet.
Reactie plaatsen
Reacties