En ineens realiseer ik me dat ik weet wat ze gaan zeggen. Joe Biden, Kamala Harris, maar ook Sigrid Kaag bij WNL op zondag of Ingrid Thijssen, de nieuwe voorzitter van VNO-NCW. We luisteren naar bekende teksten en gewenste denkbeelden. De vragen zijn obligaat logisch, net als de antwoorden.
‘Put your big boys pants on’
Dat is niet erg, helemaal niet zelfs, maar wel een stuk saaier. Natuurlijk heb ik me geërgerd aan de kinderachtige pogingen van Trump die zijn verlies niet kan en zal accepteren. Natuurlijk zie ik dat de scherpe scheiding in de USA nog lang niet over is. Dat de Republikeinen de nieuwe president nooit echt zullen accepteren als hun grote roerganger, omdat Trump de haat en onzekerheid heeft gezaaid die echt niet zomaar weg is. Natuurlijk fluister ik ook, ‘klootzak, wat doe je nou, man?’ En ‘waarom doe je dat? Je hebt gewoon verloren! Accepteer dat nou gewoon eens een keer!’ ‘Put your big boys pants on’, zoals de burgemeester van Philadelphia, Jim Kenney, het zo treffend verwoordde.
Intellectueel leedvermaak
Maar toch, ik zal ook de onzin missen over chloor inspuiten, over covid dat magisch zal verdwijnen of de zelfverheerlijking op elk gebied. Wetende dat iedereen zich best realiseert dat er onzin verteld wordt maar niets durft te zeggen omdat het nu eenmaal de president is. We missen daarmee straks ook het intellectuele leedvermaak.
Maar laat ik duidelijk zijn. Ik zal het met plezier missen. Het is misschien saaier, maar zoveel beter als de leider van een van de grootste economieën ter wereld, niet langer als een kleuter zijn ziekelijke narcisme botviert op iedereen die hem ook maar enigszins van repliek dient. Helaas wordt er nog steeds heel veel onzin en onrecht de wereld ingepompt door presidenten, koningen en dictators. Kijk maar naar Turkije, naar Brazilië, Thailand, de Filipijnen, Rusland en vele anderen.
Het kan ook anders
Vanuit mijn ooghoeken lees ik het nieuws op een ander scherm. Oud president Bush heeft Biden gefeliciteerd met zijn overwinning. Het kan dus wel. Je hoeft geen hufter te zijn om de aandacht te krijgen. Je kunt ook proberen om een goed leider te zijn die oprecht probeert om de verbinding te vinden en het juiste te doen. Neem Merkel, Ardern en misschien zelfs onze eigen Rutte in hun strijd met corona. Zij worstelen, volgens mij oprecht, met de juiste oplossing. Misschien lukt het niet of niet altijd, maar de goede intentie is er wel. Hoezeer ik ook het beleid in ons land regelmatig heb bekritiseerd, ik geloof nog steeds in de goede bedoelingen van Rutte en zelfs van de Jonge en Grapperhaus.
Medelijden
Meestal heb ik dan ook te doen met die leiders. Hoe kun je rekening houden met alle verschillende wensen van de bevolking? Je doet het nooit goed. Altijd demonstraties, commentaar aan elke talkshowtafel en elke organisatie voert dezelfde regels heel anders uit.
In Amerika heb ik echter medelijden met de bevolking. Elke dag zijn de plannen weer anders, kun je je baan kwijt zijn of word je beledigd door de president. Je kinderen zien op TV hoe je een land verdeelt, hoe je volstrekte onzin kunt vertellen en ermee wegkomt, hoe je altijd alleen vanuit jezelf moet redeneren en hoe je respectabele journalisten kunt kleineren en beschuldigen van fakenews. Hoe je nooit je ongelijk moet toegeven en hoe je vrouwen met groot disrespect moet behandelen.
Tot op het bot verdeeld
Je zou dus denken dat zo’n land blij zou zijn dat die vier jaar om zijn. Dat ze eindelijk hun fout van 2016 kunnen corrigeren. Maar niets is minder waar. Biden heeft misschien met 74 miljoen stemmen de meeste ‘public votes’ gekregen tot nu toe ooit, Trump staat met 70 miljoen op een goede tweede plaats. De ene helft van de USA staat de andere helft nog net niet naar het leven, maar veel mensen kopen voor de zekerheid toch maar snel een wapen en nemen schietles. Dat doe je niet omdat je naar de Efteling gaat, dat doe je uit angst voor echte onrust.
Hartenpijn en belastinggeld
Ik hoop oprecht voor de Amerikanen dat deze nachtmerrie snel voorbij is. Dat ze weer naar elkaar toegroeien onder leiding van een oude man met ervaring in hartenpijn. Misschien opgevolgd door een intelligente, donkere vrouw. Wat een overwinning voor vrouwen en voor het donkere gedeelte van Amerika. Maar eerst moet er nog een hoop belastinggeld worden verspild voor rechtszaken van een kind dat geen afscheid kan nemen van zijn speelgoed.
Blijf gezond en probeer zelf ook te verbinden. Is zoveel leuker.
Reactie plaatsen
Reacties