Je groeit op. De pubertijd dient zich aan en je hormonen beginnen zich te roeren. Sexualiteit doet z’n intrede en de hele wereld is ineens heel anders. Je vriendjes praten ineens heel anders over meisjes, maken er rare gebaren bij die je maar half snapt. Tot zover nog niks vreemds. Het overkomt iedereen.
Tot zover nog niets vreemds
Totdat je erachter komt dat jij niet zo opgewonden wordt van al die spannende verhalen over meisjes. Dat is vreemd, want overal lees je, leer je en hoor je dat het heel normaal is. Maar jij vindt het helemaal niet zo normaal. Jij vindt je vriendje spannender dan een vriendinnetje. Maar dat is niet stoer en dus houd je je mond. Tot zover nog niks vreemds. Het overkomt velen.
Het wordt al lastiger
Je wordt steeds ouder en begint het bredere spectrum te herkennen en langzamerhand begin je jezelf steeds beter te begrijpen en hopelijk ook te accepteren. Je bent homo. Nu nog uit de kast komen en je leven inrichten zoals jij dat wilt. Dat is echter nog steeds een moeilijk proces, ondanks dat we hier mogen zijn wie we willen. Het ontdekken van jezelf was al een heel proces voor jezelf, het proces buiten jezelf is voor velen echter nog veel moeilijker. Niet iedereen is zo ruimdenkend, dus ondervind je regelmatig agressie en afwijzing. Helaas tot zover nog steeds niks vreemds. Het overkomt velen.
Maar dan ineens wordt het anders
Want het zal je maar overkomen terwijl je op een reformatorische school zit. Daar kun je namelijk alleen maar op zitten als je ouders een verklaring hebben getekend die, dat wat jij voelt, dat wie jij bent, verbiedt en zelfs ontkent. Je hele leven heb je thuis al gehoord dat homoseksualiteit fout is, een vergissing van de natuur is en bovenal een straf is. Een straf van juist díe entiteit die liefde geeft volgens alle verhalen, volgens het grote boek. En die straf gaat boven de liefde, ook die van je ouders. Juist diegenen die jou veiligheid en liefde moeten bieden. Dus thuis uit de kast komen, no way!
Op school dan? Ook niet dus. Want die heeft juist je ouders gedwongen om schriftelijk afstand te doen van de diepste ik van hun kind. En veel van je vrienden op school weten zelf ook niet goed wat ze ervan moeten vinden. Ook al geen uitnodiging om eerlijk te zijn, om eindelijk vrij te zijn.
Safe Haven
Wat dan? Een andere school, een ander dorp? Is het daar dan wel veilig om jezelf te zijn. Nou, niet echt. Zelfs de minister van onderwijs moest door de media, collega’s en eigenlijk door iedereen overtuigd worden dat een school niet alleen een leerfabriek is, maar voor velen ook een safe haven. Dus niet een plaats waar je op grond van misbruik van de grondwet, eisen aan de geaardheid van de scholieren kunt stellen. Of waar je homoseksualiteit ontkent, zodat die kinderen zich daar niet veilig voelen.
Minister zakt voor zijn belangrijkste examen
Het is werkelijk een schande dat we deze discussie nog moeten voeren in dit land, dat er een minister is die niet begrijpt dat het citeren van de grondwet geen enkel recht doet aan de werkelijkheid. Die niet de noodzaak begrijpt om iedereen die al zo moet knokken voor erkenning, die erkenning te geven op eerste verzoek.
Om het maar in onderwijstermen te zeggen, deze minster is gezakt. En met hem al die reformistische scholen, de ontkenners in de bible belt en allen die de liefde van hun God laten vergezellen door de ontkenning van hun kinderen, vrienden, buren en wie dan ook.
Blijf gezond, en dat heeft niets met je seksuele geaardheid te maken!
Reactie plaatsen
Reacties