Op 6 januari van dit jaar werd er geschiedenis geschreven. Helaas niet positief. Het Amerikaanse Capitool werd bestormd door misleidde aanhangers van Trump die niet geloofden dat hun koning kon verliezen. Ze lieten zich maar al te graag verleiden tot fake news. Inmiddels is die aanval op de democratie sterk veroordeeld……door de Democraten. Nog niet door alle Republikeinen. Er zijn tijdens die aanval vijf mensen overleden en vier van de politieagenten die daarbij waren, hebben later zelfmoord gepleegd.
Een van de agenten die bij de bestorming was, Michael Fanone, werd daar helemaal in elkaar geslagen, kreeg een hersenschudding en zelfs een hartaanval. Nog steeds heeft hij veel last van die ongelijke strijd, waar hij in naam van Amerika en ten behoeve van Amerika, het Capitool wilde beschermen. Tijdens een hoorzitting in het Amerikaanse Congres, getuigde hij, samen met drie andere agenten, van die dag. Met een klap op de tafel maakte hij indruk.
Hoe kon het zo gebeuren? Onder andere doordat er te weinig aandacht was voor verhoogde activiteit van mensen die onterecht geloofden in verkiezingsfraude.
We zitten nu bijna halverwege augustus en nog steeds zijn er veel mensen in Amerika die in het verkiezingsfraude sprookje van Trump geloven. Er is weer een verhoogde activiteit op social media van dit soort lieden. Ditmaal waarschuwt het Amerikaanse departement voor nationale veiligheid er wel voor. Er kookt dus nog steeds wat onderhuids. Niet vreemd als je weet dat er nog behoorlijk veel Republikeinen de bestorming van 6 januari nauwelijks serieus nemen en nog steeds openlijk hun president niet erkennen. Of ze het nu werkelijk geloven of niet, maakt niet uit. Het politieke effect telt zwaar. Trump, nog steeds koning van de Republikeinen ’vindt het niet fijn’ om aan 6 januari herinnerd te worden, dus doen we alsof het er niet was.
Michael Fanone is nog steeds onder behandeling voor PTSS. Niet alleen veroorzaakt door 6 januari, maar ook door de groeiende haat tegen de politie. Deels door eigen stommiteiten (bijv. door de situatie met George Floyd), maar vooral door de steeds moeilijkere positie die politieagenten hebben door sterke nationale bezuinigen op het corps. Minder politie en (mede daardoor) meer misdaad. De strijd wordt steeds ongelijker en oneerlijker.
De agenten die het Capitool probeerden te verdedigen, hebben waardering gekregen van de huidige president Biden in de vorm van een onderscheiding. Fijn voor de agenten, volgens Fanone, maar mij doet het niets, “all I want is my country to change.”
Maar dat vereist leiderschap. Niet (alleen) van de president, maar van het Amerikaanse Congres. Van twee partijen die zo kinderachtig met elkaar omgaan dat het meer op een toneelstuk lijkt. En misschien is het dat ook wel, alleen niet voor applaus maar voor harde dollars. Niets voor niets in Amerika. Leiderschap lijkt daar niet gebaseerd te zijn op een oprechte wens om het land goed te besturen of om de mensen die er wonen te dienen, het lijkt meer op macht gebaseerd en niets anders. Want macht betekent geld. En niets is in Amerika zo belangrijk als geld. Dat bepaalt je sociale aanzien, je vrienden en je geluk.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen Amerika. Ik zie alleen dat ze de leidende rol als beschermer van democratie en vrije meningsuiting aan het verliezen zijn omdat ze intern aan het vechten zijn. En een belangrijke factor daarin is Trump. De Republikeinen houden nog steeds verplicht van hem omdat er zoveel kiezers zijn die hem op handen dragen. En kiezers betekent winnen van verkiezingen. En dat betekent weer macht en macht betekent…….., precies, geld. De cirkel is weer rond.
“All I want is my country to change.” Ik ben bang dat dat nooit gaat lukken. IJdele hoop voor misschien wel de enige Amerikaan die het algemeen belang boven zichzelf stelt. Laat Nancy Pelosi, Mitch McConnell en vooral Trump daar nou eens een voorbeeld aan nemen.
Blijf gezond en luister naar een geschonden politieman.
Reactie plaatsen
Reacties