Na zestien jaar trouwe dienst vertrekt Angela Merkel als bondskanselier van Duitsland. Nog een weekje haar bureau opruimen en dan mag ze ‘een beetje gaan slapen’, zoals ze zelf aangeeft, ‘en dan zien we wel.’
Met de grootste eer is vandaag afscheid van haar genomen. Eén van de drie liedjes die zij, traditiegetrouw, mocht uitkiezen, was ‘Je bent de kleurenfilm vergeten, Michael’, van Nina Hagen, een rasechte punkzangeres uit de DDR, die met dit liedje een grote hit had toen Merkel nog in de DDR natuurkunde studeerde. Het symboliseerde de grauwe en grijze wereld in de DDR.
Wat zij allemaal goed en fout heeft gedaan, ga ik hier zeker niet opsommen, maar iedereen herinnert zich ongetwijfeld ‘Wir schaffen das’. Elke politicus heeft vóór- en tegenstanders, maar over Merkel wordt beduidend meer positief dan negatief geoordeeld. Rustig, weloverwogen en verbindend, zijn slechts enkele van de mooie termen die op haar geplakt worden.
Enfin, we zullen het vast in de autobiografieën lezen, die ongetwijfeld gaan komen.
Bij het kijken naar dit eerbetoon aan een vrouw die oprecht heeft gestreden voor één Europa en voor de euro, vroeg ik mij af of dit ook zou gebeuren als onze minister president afscheid neemt.
Een flauwe vraag? De vraag stellen is de vraag beantwoorden?
Nee, ik heb niet altijd de Duitse politiek even goed bijgehouden als die in Nederland, dus wie ben ik om er dan iets van te vinden of nog erger, een vergelijking te maken. En ja, ik weet dat Merkel door ‘Wir schaffen das’, ongewild ruimte voor groei op het extreemrechtse politieke vlak heeft gegeven. En ja, ik weet ook dat de kloof tussen arm en rijk tijdens haar leiderschap groter is geworden. Geen crimineel maar ook geen heilige, zoals jongeman Kurz uit Oostenrijk op dezelfde dag zegt. De dag dat ook hij vertrekt, alleen hij moet opstappen, zonder eerbetoon.
Net als onze regering in januari. Opstappen, opkrassen en niet meer terugkomen. Dat was de nationale verontwaardiging toen. Maar nog geen twee maanden later werden zij weer op het schild gehesen. Omdat wij geen Merkel hebben. Kaag deed een poging maar faalde jammerlijk. Inmiddels wordt er al een jaar lang geruzied door de mensen die door ons naar huis zijn gestuurd. Zij zijn niet bezig om een regering te vormen voor ons. Nee, ze zijn bezig om hun eigen plek weer te heroveren. Dezelfde mensen die wij met pek en veren de stad hebben uitgedragen, worden nu weer getolereerd door ons omdat wij geen Merkel hebben.
Het zou zo mooi zijn als de buren van Merkel een voorbeeld aan haar zouden nemen, want voor zover ik weet is zij nooit afgezet, heeft zij geen excuses hoeven aanbieden omdat er honderdduizend mensen door een overheidsafdeling tot armoede, psychische problemen en zelfs tot zelfmoord zijn gedreven. Volgens mij was zij wel op tijd om hun mensen uit Afghanistan te halen. Volgens mij hebben ze in Duitsland niet de zorg zo afgeknepen dat er in tijd van nood er ook echt nood is. Nederlanders met corona worden zelfs in Duitsland ondergebracht op hun IC. Volgens mij heeft zij geen last van amnesie als het haar uitkomt. Zelfs niet, of misschien wel juist niet als het over de akelige historie van Duitsland gaat. Over WOII. Het zijn mensen als Angela Merkel en Willy Brandt die ervoor gezorgd hebben dat Duitsland een betrouwbare vriend is geworden. Hoe vreselijk het ook is geweest, mede door haar bestaat dat Duitsland niet meer. Diepe buiging.
Ga lekker slapen en kijk dan maar. Je hebt de kleurenfilm teruggebracht, Angela.
Blijf gezond en neem een voorbeeld aan onze buurvrouw.
Reactie plaatsen
Reacties