Dat er iets moet gebeuren is volgens mij wel duidelijk voor iedereen. Als we zo doorgaan, eten we onze planeet in nog enkele generaties op en is het klaar met ons. Klaar in die zin, dat het (zoute) water het land weer terugneemt, dat drinkwater zwaar bevochten moet worden en dat de temperatuur de ‘gevestigde orde der natuur’ drastisch zal veranderen. Minder ruimte voor de mens, minder middelen voor de mens, dus ook dat zal wel een behoorlijke en vooral oneerlijke knokpartij worden. Armen armer en sneller dood en enkele rijken te rijk voor woorden met uitstapjes naar de ruimte. Weg van het volk.
Onlangs las ik de column van Asha ten Broeke (Volkskrant, 28-10-'21), waarin zij de nobele teksten van Rosa Luxemburg aanhaalt. Maar waar Rosa de sleutel van de opstand in handen legt van het volk, legt Asha die in de handen van de volgende generatie. Opstand komt (misschien via studenten als volgende generatie) altijd door het volk. Maar in plaats van dan weer terug te stappen en de leiding over te laten aan hen die dat kunnen, neemt het volk het vervolgens over van de vorige machtsgeneratie en gaat het net zo snel weer mis. Wat we echt nodig hebben zijn leiders zoals Gandhi, George Washington, Mandela en destijds Jezus (niet Goddelijk maar wel een vrijheidsstrijder in mijn ogen). Het maakt niet uit van welke generatie ze zijn, ze moeten uit het juiste hout gesneden zijn en dat zijn er maar heel, heel weinig.
Is het daarom hopeloos, wint het (individuele) kapitalisme? Hoeft niet. Een economie die iedereen een waardig bestaan biedt, voldoende te eten en ruimte voor ontplooiing, met toegang tot cultuur, kunst, wetenschap en natuur, zoals Joke Hermsen in haar boek ‘Het tij keren’, Rosa Luxemburg aanhaalt, is m.i. alleen mogelijk als we onze maatschappij rigoureus anders inrichten. Meer gericht op gelijkheid dan op groei, meer gericht op tevredenheid dan op winst. Als winst strafbaar zou zijn als het te weinig mensen ten goede komt, is dat nog geen communisme, dat zijn gewoon nieuwe afspraken. Als bezit meer gemeenschappelijk moet zijn dan individueel, is dat geen commune, maar gewoon een efficiënter en eerlijker gebruik van de middelen waarop iedereen evenveel recht heeft.
Nu wordt de planeet ‘opgegeten’ door ons allemaal, omdat we denken geen invloed te hebben op het collectieve gebruik. Geen invloed, dus geen verantwoordelijkheid, dus gaan we gewoon door zonder schuldgevoel. Het is ook inderdaad een klein groepje mensen dat bepaalt wat goed en slecht is voor de rest. Maar wij, de massa, kunnen wel degelijk opstaan tegen datgene wat dat groepje het meest vervelend vindt: geen groei, geen winst. Via de weg die het hardst en daardoor het meest effectief aankomt: niet meer kopen of samen kopen. Geen foute producten meer kopen, lokaal kopen en niet langer van de multinational uit verre landen. Een basisinkomen voor iedereen, een leger zonder wapens dat alleen in actie mag/moet komen bij natuurrampen en zo kunnen we nog veel meer onderlinge afspraken maken, waarmee we niets tekortkomen maar wel verstandiger omgaan met wat we hebben en wie we zijn.
Een nieuw manifest. Geen communistisch manifest zoals Marx en Lenin, dat met bloed moest worden bevochten en bloederig bleef, maar een sociaal contract met elkaar. En dan niet allemaal baasje willen zijn, zoals na de Franse, de Cubaanse en de Chinese revolutie en noem maar op welke andere revolutie. Alleen leiders die in lijn met Jezus, Gandhi, George Washington en Mandela oprecht het volk willen dienen als hoogste macht. In dienst van de democratie, zoals die ooit door de oude Grieken bedoeld is. Vertegenwoordigers van het volk op basis van hun overtuiging en niet op basis van hun portemonnee of ego. Met het oog op de wereld en niet op een klein eigen stukje grond. Oprechte wereldburgers met respect voor lokale en regionale cultuur.
Dat is moeilijk, heel moeilijk, maar niet onmogelijk. Het is bovendien hard nodig.
Blijf gezond en deel wat je hebt zodat jezelf ook niets tekort komt.
Reactie plaatsen
Reacties