Als niet komt tot iet, kent iet zichzelf niet.’ Ik hoor het mijn moeder nog zeggen als er weer eens een omhooggevallen parvenu met veel misbaar schaamteloos dacht alles te kunnen doen en zeggen waarmee hij - het zijn meestal mannen – minder machtigen de grond intrapte.
Ik moest eraan denken toen ik de reactie zag van ons zelfbenoemde genie Baudet tijdens de algemene politieke beschouwingen die traditiegetrouw volgen op het presenteren van de rijksbegroting tijdens prinsjesdag. Hij verdedigde zijn minne maat Gideon van Meijeren, die schaamteloos de holocaust had gebruikt voor zijn vuige vergelijkingen om zijn gelijk te kunnen halen. Met een uitgestreken gezicht en zogenaamd van de prins geen kwaad, nam Baudet op geen enkele wijze afstand van dit antisemitisme dat al had geleid tot het dragen van gele sterren door zijn aanhangers, maar vooral tot pijn in de Joodse gemeenschap en ver daarbuiten.
Wat kun je ook verwachten van iemand die geen vrienden kan houden en die met zijn gedecimeerde partijtje, volgens eigen zeggen, alleen maar in de Tweede Kamer zit om onrust te veroorzaken. Dit zijn niet de volksvertegenwoordigers die ik verkies.
Wat kun je verwachten van iemand die Trump als zijn grote voorbeeld ziet en nog steeds probeert hem na te doen, al was het maar in kaboutervorm in ons kleine landje.
Wat kun je verwachten van iemand die zijn ziel al regelmatig als een Faust verkocht heeft aan de meest belovende maar zijn Margarete nog niet heeft gevonden. Dolend en zich wentelend in zijn eigen ongeluk. Telkens als het erop lijkt dat voorspoed zijn weg kruist, grijpt hij het te gretig waardoor het zich weer van hem afkeert en hij weer op een zijpad belandt.
Wat kun je verwachten van iemand die hunkert naar erkenning en daar alles voor wil doen, maar die inmiddels door vriend en vijand niet meer serieus wordt genomen maar wel wordt gebruikt. Zo gebruikte voormalig ‘vriend’ van Haga hem om zo de Tweede Kamer in te komen om nog geen maand daarna, met medeneming van twee andere ‘vrienden’, de fractie te verlaten om zijn eigen ego de ruimte te geven. Ook dit zijn niet de volksvertegenwoordigers die ik verkies.
Al eerder schreef ik over het pluche virus, dat er niet alleen voor zorgt dat lieden op gerieflijke posities blijven kleven en zich wentelen in hun status, het zorgt er bovendien voor dat deze mensen zichzelf belangrijk vinden, van nut en noodzaak vooral. Meestal omdat hun omgeving ze dat aanpraat uit eigenbelang.
Bij ons zelfbenoemde genie zijn er helaas voor hem nauwelijks nog mensen in zijn omgeving over om hem naar de mond te praten. Hij kan daardoor niet anders dan de schijnwerpers op te zoeken met scherpe teksten en vervolgens geveinsde onschuld. Zijn getapte jongensachtige, ondeugende plaatje voldoet niet meer. Daar is inmiddels al zo vaak doorheen geprikt.
In Amerika is Trump inmiddels weg van het actieve politieke toneel – en laat dat zo blijven wat mij betreft – het is tijd dat zijn spitting image zich hier ook terugtrekt. Laat hem schrijven en pianospelen, met af en toe een snuifje lavendel. Wellicht voegt hij dan nog wat toe in plaats van dat hij zaken beschadigt die maatschappelijk zo breekbaar zijn.
Blijf gezond en laten we ons vooral niet gek maken door iemand die al bij de achterdeur staat. De blik vooruit is wat we nu nodig hebben. Mensen met een vaste hand en een bestendige visie.
Reactie plaatsen
Reacties