Soms komt de wereld keihard binnen. Vandaag kreeg ik het overlijdensbericht van een vriend. Geen hartsvriend, geen vriend die ik dagelijks zag, maar een vriend die ik als vriend beschouwde. Een man uit ėėn stuk, juiste hout, intelligent en wederzijdse herkenning van normen en waarden.
Het was geen verrassing, maanden geleden hoorde ik van zijn ziekte, de grote sloper. Hij wilde er niet aan, het zou uiteindelijk zijn deur voorbijgaan. Medisch was die kans klein, maar als het jezelf betreft, wil je het liever beter weten dan de medische wereld. Mij gebeurt zo iets niet, ik ga gewoon door met mijn leven. Natuurlijk wel alle medische behandelingen doorlopen, maar meer als gegarandeerde fix en omdat het moest van artsen. Helaas heeft de medische wereld toch gelijk gekregen. Sneller en meedogenlozer dan verwacht.
Natuurlijk draait de wereld door, voor zijn vrouw, zijn kinderen, voor zijn vrienden en kennissen en eigenlijk voor de wereld. Natuurlijk hoort de dood onvermijdelijk bij het leven, maar soms veel te vroeg en daardoor oneerlijk. Voor zijn familie is het leven nooit meer hetzelfde, voor hun is de wereld essentieel veranderd. Maar hij is niet weg, niet zomaar verdwenen. Hij leeft door in de karakters en waarden van zijn kinderen, in de liefde voor zijn vrouw, in de zakelijke avonturen met zijn echte partners. Door er te zijn geweest heeft hij de wereld veranderd. Dat geldt voor iedereen, alleen niet voor iedereen zo positief. Wel voor hem. Hij was een mooi mens en het zijn mooie mensen die hij nalaat, mede door hem.
Mooi dat je er was, Otto!
Reactie plaatsen
Reacties