Laatst kocht ik hazenpeper bij de slager. Het stond niet op mijn boodschappenlijstje, maar het zag er zo lekker uit dat ik me niet kon bedwingen. Wetende dat het niet paste in de planning voor de aankomende week, vroeg ik de slager of ik het kon invriezen.
‘Natuurlijk kan dat,’ was het antwoord, ‘maar bewaar het niet al te lang in de vriezer, het wordt er niet beter op.’ Langer dan een maandje in de ijskou zou hij niet doen, voegde hij er nog aan toe.
In mijn naïviteit heb ik altijd gedacht dat voedsel in een vriezer nagenoeg oneindig kon worden bewaard. Zoiets als Ötzi de ijsmummie, die 5300 jaar in het ijs heeft gelegen in de besneeuwde bergen van Oostenrijk. Dan zouden opvattingen toch wel vier jaar lang kunnen worden opgeborgen in een goede ijskast. Want ook opvattingen kunnen kennelijk worden bewaard voor later, hebben we de afgelopen dagen regelmatig gehoord.
Met één korte uitzondering is er al ruim twintig jaar een cordon sanitaire gelegd rondom de PVV en meer specifiek, rondom Wilders, want dat is de PVV. In de laatste vijftien jaar zijn er alleen rechts georiënteerde kabinetten geweest en de vraag is of dat ons veel verder heeft gebracht. En wat is dan verder? Zou het één met het ander te maken kunnen hebben? Dat is wel wat Wilders ons wil laten geloven, of sterker nog, heeft laten geloven. Door de marktwerking zijn de voorzieningen voor ouderen en zwakkeren allemaal minder geworden, moeten we langer werken en is het vertrouwen in de politiek tot op ijskastniveau gedaald. De welvaart is weliswaar toegenomen, maar niet voor iedereen. De kloof tussen arm en rijk is groter geworden. Koppel dat aan het toeslagenschandaal, de Groningen-afwerking en de racistische lijsten van de belastingdienst, dan is algehele onvrede niet zo vreemd.
Zei Einstein al niet dat je problemen niet moet laten oplossen door degene die ze heeft veroorzaakt? Dat de coalitiepartijen zijn afgestraft verbaast mij dan ook niet.
De vraag is dan of een ruk de andere kant op, verbetering brengt. Zo’n ruk richting Wilders omdat hij met oplossingen lijkt te komen die het grootste gedeelte van het ontevreden volk aanspreken. Oplossingen die zo simpel lijken dat het zonder al te veel denkkracht geaccepteerd kan worden. Daar hoef je geen partijprogramma voor te lezen, daar hoef je ook geen doorberekening voor te maken (of te begrijpen). Dat heeft de gemiddelde kiezer dan ook waarschijnlijk niet gedaan. Soms vraag ik me wel eens af of partijgenoten dat wel hebben gedaan. Maar kun je een partijprogramma wel doorrekenen als je meer dan helft van alle ideeën in de ijskast moet zetten? Is er dan nog enige samenhang? Was er eigenlijk wel samenhang, of waren alle oplossingen gebaseerd op een hoofdthema: Nederland voor de Nederlanders?
Om nu eindelijk een keer te kunnen regeren, werd Wilders ineens Milders. Milders propte die ijskast vol met controversen om maar vrienden te kunnen maken en Milders wil premier worden voor alle Nederlanders. Maar Milders blijkt online toch gewoon weer Wilders. En vrienden maken is niet zijn sterkste kant. Als hij mij een katholieke gluiperd zou noemen, zou ik de uitnodiging voor zijn verjaardagsfeestje afslaan.
Laten we hopen dat de andere partijen niet al te pluchegeil zijn en door Milders heenkijken. Milders zijn de schaapskleren van de wolf Wilders. En wat democratie betreft: zevenendertig zetels is nog geen kwart van het totaal. Dus het meerendeel heeft niet op Milders of Wilders gestemd. Misschien dat andere partijen wel de hand naar elkaar kunnen uitsteken zonder dat er een ijskast nodig is.
Want ik ben bang dat Wilders naar dezelfde slager gaat als ik en dat alle ingevroren opvattingen dus niet zo heel lang in de ijskast blijven. Want als het te lang blijft liggen, gaat het rotten. Het vervelende is dat het buiten de ijskast ook rot.
Reactie plaatsen
Reacties