De deadline was de start van de vakantie. De druk werd opgevoerd, dan werd de lijn weer even gevierd en tenslotte, met het oog op een lange zomer, moest het kabinet vallen. Moest? Ja, ik denk het wel. Het lijkt te precies geregisseerd. Een ongelukkig huwelijk klapt uiteindelijk en als dat dan toch moet, dan maar op een strategisch verantwoord moment. Nu eerst nog een lange periode demissionair en als de recente overwinning van BBB en de schuldvraag over de val alweer vergeten zijn, overwint de grootste als vanouds en volgt een moeizame formatie voor Rutte V.
Waar of niet, dat weten gewone stervelingen als ik niet. Maar wat we wel zeker weten is dat er snel nieuwe verkiezingen komen. En daar haak ik af. Waarom nieuwe verkiezingen? We hebben zo’n twee jaar geleden al een parlement gekozen. Het kabinet is gevallen, de Tweede Kamer toch niet?! Het is zoiets als dat de hele familie met alle ooms, tantes, neven en nichten uit elkaar moet als een echtpaar gaat scheiden. Ik heb helemaal geen behoefte om alweer naar de stembus te moeten omdat Rutte het niet met zijn ‘vriendjes’ in het kabinet kan vinden.
Waarom kunnen we niet gewoon een premier kiezen en die een kabinet laten formeren op basis van zijn/haar politieke richting. Dan weten we tenminste hoe we moeten kiezen. Kies je voor Rutte als premier, dan kies je voor een centrum rechts kabinet en kies je voor bijvoorbeeld Klaver of Kuiken dan kies je voor een links kabinet. De Tweede Kamer kan dan eindelijk eens echt gezond kritisch het volk vertegenwoordigen, zoals het ooit bedoeld is. De Tweede Kamer is dan niet langer de klapslaaf van een meerderheidskabinet. Fractiediscipline hoeft niet meer en onze stem krijgt dan misschien echte waarde. En ja, ik begrijp dat besluitvorming dan moeilijker wordt. Politiek moet dan echt samenwerken worden, afspraken maken en veel transparanter aangeven waar je voor staat. Is democratie niet ooit zo bedoeld?
En als we dan nog een stapje verder gaan, kunnen we dan misschien ook de Tweede Kamer samenstellen op basis van kennis en ervaring in plaats van een goede relatie met degene die de kieslijst samenstelt? Kunnen we dan het Tweede Kamer lidmaatschap dan net zo financieel onafhankelijk maken als dat van de Eerste Kamer, waar iedereen een baan heeft voor het primaire inkomen en het vacatiegeld geen inkomen garandeert. Geen verplicht inkomen inleveren zoals bij de SP en geen fractiediscipline omdat je anders je hypotheek niet meer kunt betalen. Geen eenmansfracties omdat anders het inkomen wegvalt. Gewoon zorgen voor je eigen inkomen, zoals iedereen en je lidmaatschap van de Tweede Kamer is onkostendekkend. Werkelijke onafhankelijkheid.
En nogmaals, ja de besluitvorming wordt moeilijker, of eigenlijk het duurt waarschijnlijk langer. Maar ook dat zal verbeteren als we snappen hoe we het beste kunnen samenwerken. Als we snappen dat samenwerken meer oplevert dan elkaar telkens te bestrijden. Als het ego niet meer zo belangrijk is voor een prominente plaats in de partij. Als we eindelijk werkelijk bezig zijn met wat het beste is voor het land en niet alleen met wat het beste is voor de partij of voor het individu.
Natuurlijk weet ik heus wel dat dit soort grondwet-aanpassingen minstens een jaar of tien, of twintig duren. Daar ga ik dan niet zo lang meer plezier van hebben. Maar mijn dochter en haar kinderen wel. Maar niet alleen zij, haar hele generatie en de generaties die nog komen. Ik doe het dus niet voor mijn voordeel, voor mijn ego, ik denk oprecht dat het beter is voor ons land. En dat is volgens mij waarom het echt gaat.
Reactie plaatsen
Reacties