25 maart - Waar gaan we naar toe?

Waar gaan we naar toe?

Misschien ben ik naïef of ik ben ongelooflijk gelukkig geweest tot heden. En met mij dan de rest van de westerse wereld. Er was een koude oorlog waardoor de dreiging voor een echte oorlog er eigenlijk niet was, althans niet echt werd gevoeld. Alles om ons heen groeide en iedereen werd rijker, welvarender en gelukkiger. 

Nu is het omgedraaid, er is geen koude oorlog meer, maar een ‘warme’ op ons continent, economieën groeien niet of nauwelijks en de armoede neemt toe. Het gevoel van onveiligheid neemt toe en politiek gezien worden vrienden vreemden en misschien wel vijanden. Vluchtelingen zijn niet langer welkom en de grenzen worden gesloten. Amerika is een onbetrouwbare vriend geworden die speelt met de wereld vanwege het ego van een omhoog gevallen makelaar. Deze clown wordt ‘gepeopled’ door Poetin, de president van een in verval geraakte vroegere grootmacht, maar nog veel meer door zijn ultra rijke vriendjes, Musk, Zuckerberg, Bezos, Thiel en nog een paar miljardairs. Met hun rijkdom hebben ze JD Vance vice-president gemaakt en hebben ze The Donald in the pocket. Hij mag nu nog zijn megalomane ego bevredigen met de meest idiote acties die hij in zijn agenda 2025 heeft aangekondigd. Straks is het pay-back time en moet hij naar de pijpen van de rijke heren dansen.

Waar kennen we zo’n situatie toch van? Ook al op ons continent, alleen heten de rijke heren daar olicharchen. De democratie bestaat alleen nog op papier en het volk wordt onderdrukt. Onwelgevalligen worden vergiftigd, uit het raam gegooid of het vliegtuig waarin ze zitten, wordt in de lucht opgeblazen. Oorlogen worden gevoerd vanwege de megalomane dromen van de president en de (presidentiële) hackers beïnvloeden de verkiezingen van hun keuze.

Als je door je wimpers kijkt naar wat er nu gebeurt in de USA, zie je de beginvorm van het Russische model. Onwelgevallige rechters worden ontslagen, duizenden ambtenaren worden naar huis gestuurd door het gekke rijkste vriendje en hij onderhandelt slechter dan slecht om Oekraïne omdat hij graag als grote vredestichter gezien zou willen worden, liefst met een Nobelprijs voor de vrede als toetje. En snel een beetje, graag. 

Niet heel ver van Poetin vandaan is er nog zo’n megalomane president die zijn ego ver boven de levens van anderen stelt. Netanyahu schendt het bestand met Hamas omdat die niet akkoord gaat met tussentijdse aanpassing van de voorwaarden. Niemand wil de spelregels halverwege de wedstrijd veranderen als je enigszins probeert volgens de regels te strijden. Maar Netanyahu wil niet stoppen met oorlog, want het kost hem persoonlijk de kop. Zij ultra rechtse extrimistische vriendjes in het kabinet heeft hij nodig om te overleven. En die willen alles wat niet Joods is en in de weg loopt, vernietigen.

Ondertussen wordt alle humanitaire hulp aan miljoenen Palestijnen in Gaza aan de grens tegengehouden. Verhongerd, zonder medicijnen en zonder water worden de hulpeloze Palestijnen gebombardeerd en vermoord. De teller loopt al weer rap op en we zitten alweer op ruim vijfhonderd doden waaronder zo’n hondervijftig kinderen. Ik snap werkelijk niet hoe deze man nog kan slapen. Het is volkomen terecht dat deze massamoordenaar op de opsporingslijst staat van het Internationale gerechtshof. Alleen niemand houdt zich daar aan.

Trump vind ik weliswaar gevaarlijk voor Europa, maar voor de rest eerder lachwekkend en zielig. Van Netanyahu walg ik. Een man die, wat mij betreft, op de zelfde lijn staat als Poetin en zelfs van Hitler. Die had een ongelooflijke hekel aan Joden en probeerde het ras uit te moorden. Netanyahu doet niets anders met de Palestijnen. Zoek de verschillen.

Maar waar leidt dit ons naartoe? Welk land kent nog een oprechte democratie? In Amerika is er een officiële lijst voor ambtenaren met woorden die je niet mee mag gebruiken. Denk hierbij aan woorden als homo, lesbo, transgender, klimaatactivist en zo nog heel wat. Gebruik je ze wel, dan riskeer je je baan. Regelrechte censuur. Niet alleen de democratie wordt in de handen gelegd van een paar Amerikaanse tech olicharchen, de hoogste rechters worden openlijk betwist door de president en hun uitspraken worden genegeerd.

Amerikaanse burgers durven zich niet meer uit te spreken. Notabene, in hèt land van de vrije meningsuiting, durft de bevolking haar mening niet meer te geven. Angst beheerst de media en de ambtenarij. 

Wat zal er in de geschiedenisboekjes van de toekomst staan? 

Dictaturen ontstaan op exact dezelfde wijze zoals die zich nu voltrekt in Amerika. Het land van de free spirit, van freedom of speech, van het vrije ondernemerschap, juist dat land is hard op weg om heel verkeerd in de geschiedenisboekjes van de toekomst te staan. Als het land dat zo’n honderdvijftig jaar na het afschaffen van de slavernij, zo’n zeshonderd jaar na de start van de nieuwe westerse wereld en ruim tachtig jaar na een felle strijd tegen de nazidictatuur, binnen honderd dagen na de inauguratie van een louche makelaar als president, verviel in een intolerante dictatuur. Een president die andere staatshoofden schoffeert, journalisten beledigt, vrije landen opeist en die bovendien een oorlog ver van huis wil beëindigen door de agressor te belonen.

Luidt dit een nieuw tijdperk in? Een tijdperk waar het recht van de sterkste geldt? Waar normen en waarden een afgeleide zijn van macht en onderdrukking? Waar oppositieleiders per definitie worden opgepakt en vastgezet? Waar het volk in angst zwijgt en waar meelopen en zwijgen de veiligste weg is? 

Of is het de laatste stuiptrekking van ongeloofwaardige politiek die het volk laat kiezen voor de onderbuik? Is het een nieuw begin van werkelijke macht aan het volk omdat de leiders tot nu toe, zich nooit bekommerden om het volk, het land en de vlag?

Naïef, maar laten we blijven hopen dat dit over een jaar of vier voorbij is en dat de dictators dan dood of gevangen zijn. Tweehonderdveertig jaar na 14 juli 1789. Vive les peuples! Vive la monde!