Dat de wereld in beroering is, is al helemaal geen nieuws meer. Nog nooit is er zo’n grote collectieve mondiale paniek geweest. Maar mensen zijn er nu echt wel een keertje klaar mee. Het heeft al lang genoeg geduurd en we willen door.

Verreweg de meeste complottheorieën zijn niet aan mij besteed. Ik geloof nog steeds in de oprechte bedoelingen van Bill Gates. Ik denk niet dat Fauci de zaak bedondert omwille van zijn portemonnee en 5G is gewoon een nieuwe frequentie zonder dat het corona veroorzaakt.

Onlangs sprak ik een ZZP’er die al geruime tijd ZZW’er (Zelfstandige Zonder Werk) was. Noodgedwongen had hij gebruik moeten maken van de Tozo 1 regeling. Dat had hem geholpen, vertelde hij, maar de enige echte oplossing was dat hij weer ZZP’er zou worden, met werk. Omdat dat nog niet het geval was, had hij ook de Tozo 2 aangevraagd. Hij moest wel, de bodem van de schatkist was al geruime tijd in zicht. Zijn partner heeft geen betaalde baan dus ze werden niet gekort op de uitkering. “Alleen al de gedachte dat ik een uitkering heb, zorgt ’s nachts voor paniek,” vertelt hij met emotie. “Het is de eerste keer in mijn leven dat ik mijn hand moet ophouden, zonder tegenprestatie. Je zou denken dat dat juist prettig zou zijn, maar niets is minder waar. Je voelt je waardeloos, letterlijk waardeloos.”

Het leven is oneerlijk. Niet alleen omdat er oneerlijke mensen zijn die alleen het beste met zichzelf voor hebben, maar omdat het leven ook zomaar ineens op kan houden als dat nog helemaal niet de bedoeling is. Twee dagen geleden overleed Lara van Ruijven, een wereldkampioene op haar gebied shorttrack. 27 jaar nog maar. Een bescheiden, sociaal en krachtig mens, zo wordt ze omschreven. Van de doden niets dan goeds, maar hier schijnt het werkelijk zo te zijn geweest. Ik heb haar niet persoonlijk gekend, ik ben geen overdreven fan van shorttrack maar toevallig wel eens wat over deze dame gelezen. Daarin kwam ze naar voren zoals ze nu wordt beschreven.

We zitten nog dik in de coronacrisis en de economie begint echt om voorrang te dringen omdat het water nu echt aan de lippen staat van vele ondernemers, als er een tweede golf lijkt aan te komen. Her en der ontstaan er nieuwe brandhaarden en diverse regio’s en landen gaan van geel weer op oranje. Geplande vakanties gingen eerst niet door, toen weer wel en nu toch maar niet. Oma’s en opa’s worden weer opgehokt en de boa’s schrijven zich suf aan bekeuringen. En als klap op de vuurpijl kreeg ik onlangs een krantje van FVD op de mat, of liever gezegd een krantje van onze nationale narcist Thierry Baudet. Hoeveel triestigheid kan een mens verdragen?

We zijn net goed en wel uit de #metoo discussie en we zitten nog dik in de coronacrisis, als George Floyd wordt vermoord en dat een wereldwijde demonstratiegolf ‘Black Lives Matter’ veroorzaakt. Johan Derksen gaat de ban in vanwege zwarte humor en alle fatsoensrakkers lopen te hoop. Opportunisten, wat mij betreft. Geen verdere discussie en het programma (VI) vangt de klappen op. Want rondom dat programma wordt niet meer geadverteerd door zelfbenoemde braafste jongetjes van de klas. Noem het een statement, ik noem het goedkope reclame.