Van alle kanten hoor ik mensen de draak steken met virusdreadlock Engel. Niet alleen wordt door de rechtszaak van afgelopen dinsdag de acceptatie voor een avondklok juist hoger in plaats van lager, maar bovendien keren steeds meer mensen zich van hem af, wat ongetwijfeld allemaal niet de bedoeling was voor Engel c.s..
Goed of niet, is nu even niet aan de orde. Ik ben geen Engel fan en ik leef kennelijk in een gelijkgestemde bubbel waar die gedachte gedeeld wordt. Maar er zijn best argumenten te vinden om het wel met hem en zijn vrienden eens te zijn. Nogmaals, daar gaat het nu even niet om. Wat m.i. veel belangrijker is, is dat het een signaal is hoe wij tegenover onze overheid staan en wat dit soort processen doet met ons als ‘het volk’, hoe divers dan ook.
Het maakt niet uit in welke belofte je gelooft
De overheid is niet betrouwbaar meer. Vrijdagavond zag ik Rutger Castricum in Op1. Hij gaat meedoen in een verkiezingsquizje, of zo iets. In de toelichting daarop, stelde hij dat de termen Links en Rechts in de politiek er niet meer toe doen. Het gaat erom of een overheid wel of niet betrouwbaar is. Eerlijk gezegd ben ik nooit een groot fan van Rutger geweest, hoewel hij met de Hofbar een stuk genuanceerder is dan in zijn beginjaren. Hier slaat hij echter, wat mij betreft, de spijker op de kop. Het maakt tenslotte niet uit in welke belofte je gelooft, als ze toch niet worden waargemaakt. Vraag het de mensen in Groningen, vraag het de ouders die hun kinderen destijds in de opvang dachten te kunnen onderbrengen m.b.v. een toeslag. Vraag het de ondernemers die tien jaar geleden met een schenking van de overheid zelfstandig konden worden, waarvan zaterdag bleek dat de belastingdienst, i.c. Wiebes, dat dus nooit als een schenking heeft willen accepteren en ook die ondernemers daardoor in diepe putten zijn gevallen.
Bananenmonarchie
Kortom, de overheid in ons vrije landje waar alles kan en gezegd mag worden, is eigenlijk op veel serieuze onderdelen een verkapte bananenmonarchie, waar pluchepower, ego en persoonlijk voordeel voor velen net zo belangrijk is als in landen die wij bananenrepublieken noemen. Hoewel ik onze koning en koningin best leuk vind en bovendien vind dat ze ook werkelijk een economisch representatieve en vooral sociale functie hebben voor ons land, vind ik het wel vreemd dat zij er dit jaar ruim 5% op vooruit gaan, terwijl er het komend jaar waarschijnlijk heel wat ondernemers failliet gaan en daarmee nog veel meer mensen werkloos worden. En zo zijn er veel zaken te noemen waaruit blijkt dat het volk niet op nummer 1 staat bij onze bestuurders.
Spoed
Terug naar Engel. Er zijn veel mensen die suggereren dat de overheid wel heel snel een spoedprocedure kon starten en dat het wel heel prettig is dat het hoger beroep nog even een (vakantie) weekje extra duurt. Zouden u en ik dat ook voor elkaar kunnen krijgen? Inmiddels is de nieuwe spoedwet met ongelooflijke spoed door beide Kamers geduwd en maakt de uitspraak van het hoger beroep dus eigenlijk niet meer uit. Misschien dat de uitgeschreven 33.000 boetes moeten worden teruggedraaid, maar daar zal ons demissionair kabinet zich niet echt druk over maken. Wat is nou zo’n 3 miljoen in vergelijking met al het gestrooi met geld van de afgelopen maanden. Dat alle boa’s zich wel een beetje ‘in de zak gescheten’ voelen, is jammer maar helaas.
In dit licht van een steeds minder betrouwbare overheid, zijn acties als die van Engel veel beter te begrijpen. Ik ben het nog steeds niet met hem eens, maar wel met een kritische houding naar een op grote onderdelen falende overheid. Tenslotte mogen, wat mij betreft, Pieter Omtzigt en Renske Leijten ook op het schild gehesen worden, omdat zij precies hetzelfde doen: het namens ons controleren van de overheid, want zonder die controle gebeurt er van alles wat we niet moeten willen. De politicus blijkt dus ook maar gewoon een mens te zijn met alle onhebbelijkheden erbij.
Wat krijg je eigenlijk als je kiest?
En toch worden wij over een paar weken allemaal weer geacht om honderdvijftig uit ons midden te kiezen om ons te vertegenwoordigen. Als controleurs van het groepje bestuurders dat, hoe vreemd dan ook, eveneens op basis van diezelfde keuze voor onze vertegenwoordigers, wordt samengesteld. Je kiest je vertegenwoordigers en krijgt er gratis een kabinet bij. Een kabinet dat tot stand komt door weken en soms maandenlange onderhandelingen tussen die meerderheidspartijen. Dus je kiest de controleurs, maar krijgt de beleidsmakers die op grond van compromis over compromis, een slap aftreksel maken van de stoere verkiezingsbeloften.
De controleurs van de kabinetspartijen in de Eerste en Tweede Kamer, tekenen bij het kruisje voor het kabinetsbeleid en geven daarmee haast automatisch hun kritische controleursrol op. Slechts uitzonderingen als Omtzigt durven uit die partijketenen te stappen. Dus waar kiezen we eigenlijk voor? Natuurlijk kies je met je rode kruisje officieel voor een persoon, maar als die uiteindelijk zelf bij het kruisje voor het kabinetsbeleid tekent, kies ik dan voor een persoon, voor een partij of uiteindelijk toch voor het gratis kabinet? Misschien moet ik ook maar dreadlocks laten groeien.
Blijf gezond en stem op een echt persoon die staat voor wat jij echt vindt.
Reactie plaatsen
Reacties